In dit topic werd bovengenoemde vraag weer actueel. Let op Het specifiek ongeval waarbij de heer Geesink is overleden laten we wat mij betreft buiten de discussie.
Nogmaals de stelling:
Parcours technischer maken, ja of nee?
Steelboy stelde daarbij de volgende vraag:
Zo'n bericht zet de hele drang naar technisch uitdagendere parcoursen wel meteen in een ander perspectief, het moet wel leuk blijven!
Met als later aanvulling:
Krijg ik meteen de wind van voren als ik aangeef dat de drang naar steeds technischere parcoursen niet onbeperkt door kan blijven gaan... waarbij technische parcoursen misschien niet direct de juiste term is, ik bedoel onopvallende obstakels, waar men denkt vol door te kunnen knallen.
Risico is grotendeels geheel op conto van de biker.
(titel aangepast)
Onopvallende obstakels markeren, ja of nee?
Moderator:Beheerders
Laatst gewijzigd door Jurriaan op ma okt 25, 2010 9:27 pm, 2 keer totaal gewijzigd.
We zoeken met z'n allen steeds de grenzen op.
Het materiaal moet lichter, hierdoor wordt risico op breuk groter.
Het parcours moet steeds uitdagender, onze eigen mogelijkheden zijn in de loop der jaren verschoven dmv betere bikes.
De organisatie moet zich blijven onderscheiden met andere organisaties.
Kortom, met z'n allen zoeken we het risico op, hierdoor kunnen er dus eerder ongevallen onstaan. Helaas.
Iedereen moet gewoon weer z'n eigen grenzen leren kennen.
En niet steeds het verlangen hebben om steeds beter te willen worden, zonder de basis goed te hebben.
Het materiaal moet lichter, hierdoor wordt risico op breuk groter.
Het parcours moet steeds uitdagender, onze eigen mogelijkheden zijn in de loop der jaren verschoven dmv betere bikes.
De organisatie moet zich blijven onderscheiden met andere organisaties.
Kortom, met z'n allen zoeken we het risico op, hierdoor kunnen er dus eerder ongevallen onstaan. Helaas.
Iedereen moet gewoon weer z'n eigen grenzen leren kennen.
En niet steeds het verlangen hebben om steeds beter te willen worden, zonder de basis goed te hebben.
-
didadunlop
- Berichten:4533
- Lid geworden op:vr sep 16, 2005 7:27 am
Het gaat er vooral om dat mensen bewust zijn van hun eigen grenzen. Als ik het nederlandse gemiddelde MTB rondje rij. Verveeld ik me dood. En dan vind ik mezelf een gemiddelde rijder.
Voor mij mag het allemaal wel iets technischer. Maar dat zal er wel toe leiden dat er meer van dit soort bordjes komen.
Ga verdomme met je crossmotor op een crossbaan rijden en niet op een MTB route! Asociale klojo.
Technisch hoeft helemaal niet te impliceren dat het gevaarlijker wordt. Voorbeeldje: in Borgerswold zaten vroeger off-camber stukken waar -als het niet heel droog was- je alleen met een boel concentratie en balans over heen kwam. Sinds een of andere idioot het pad vlak geschept heeft knal je nu volgas tussen de bomen doordidadunlop schreef: Als ik het nederlandse gemiddelde MTB rondje rij. Verveeld ik me dood. En dan vind ik mezelf een gemiddelde rijder.
Voor mij mag het allemaal wel iets technischer. Maar dat zal er wel toe leiden dat er meer van dit soort bordjes komen.
/Marten
Ik vergelijk het vaak met een quote van een graag-gehoord persoon. Kort samengevat:
Bij het vooraf invullen van een mtb-training worden vragen gesteld of bijvoorbeeld het voorwiel lift bij een uphill sectie. 99% van de rijders antwoord via de digitale snelweg 'nee'.
Bij de daadwerkelijke training blijkt echter 1% van de deelnemende rijders het voorwiel op de grond te houden, en de andere 99% juist niet.
Waar ligt dit aan: Zelfkennis? Niet durven toe te geven bepaalde techniek te beheersen? Geen materiaalbeheersing?
Nee: juist het niet rijden of niet kunnen beschikken over technische stukken mtb-parcours. En wanneer het moment zich voordoet dat het terrein zich technischer ontwikkeld dan eerder meegemaakt zijn er 2 opties:
1. Afstappen & lopen
2. Overmoed met de bijbehorende gevolgen...
Bottom-line: het is een amateursport waar geen ondergrens is voor 'techniek' en dus ook geen beoordeling van deze zachte kant van het mtb'en. Met gevolg dat organisaties steeds strakker moeten beborden bij vervelende / technische onderdelen van een vooraf uitgezet parcours.
Bij het vooraf invullen van een mtb-training worden vragen gesteld of bijvoorbeeld het voorwiel lift bij een uphill sectie. 99% van de rijders antwoord via de digitale snelweg 'nee'.
Bij de daadwerkelijke training blijkt echter 1% van de deelnemende rijders het voorwiel op de grond te houden, en de andere 99% juist niet.
Waar ligt dit aan: Zelfkennis? Niet durven toe te geven bepaalde techniek te beheersen? Geen materiaalbeheersing?
Nee: juist het niet rijden of niet kunnen beschikken over technische stukken mtb-parcours. En wanneer het moment zich voordoet dat het terrein zich technischer ontwikkeld dan eerder meegemaakt zijn er 2 opties:
1. Afstappen & lopen
2. Overmoed met de bijbehorende gevolgen...
Bottom-line: het is een amateursport waar geen ondergrens is voor 'techniek' en dus ook geen beoordeling van deze zachte kant van het mtb'en. Met gevolg dat organisaties steeds strakker moeten beborden bij vervelende / technische onderdelen van een vooraf uitgezet parcours.
Erhm... Jurriaan, je zit er een beetje naast. Op zichzelf een prima onderwerp hoor, alhoewel die behoorlijk uitgekauwd is op diverse fora, echter...
Let op wat Steelboy bedoelde (wat pas duidelijk werd na zijn toevoeging):
Het ging om onopvallende obstakels. Technische moeilijkheid is dus NIET de issue. De discussie zoals hij hem bedoelde gaat niet om hoe moeilijk het parcours is wat je wedstrijdrijders voorschotelt. Hij gaat over hoe voorspelbaar parcoursen zijn.
Oftewel: Hoeveel oplettendheid mag je van rijders verwachten in volle strijd? De situatie in de BBC, zoals die vermoedelijk zou zijn, doet me denken aan het einde van een afdaling in de Dünsberg marathon. Ik schrok me wezenloos door een greppel die ineens voor me opdoemde en kon nog net voldoende snelheid eruit halen om er fatsoenlijk doorheen te rollen. Hier was een waarschuwing op zijn plaats geweest en zo dachten veel meer deelnemers er over.
Toch vind ik het uiteindelijk voornamelijk mijn eigen risico. Het is MTB; je moet zelf blijven kijken en inschatten. Het risico wordt niet bepaald door het parcours. Je bepaalt dit zelf door al of niet met hoge snelheid ergens in te rijden waarbij je niet 100% weet waar het eindigt.
Let op wat Steelboy bedoelde (wat pas duidelijk werd na zijn toevoeging):
Het ging om onopvallende obstakels. Technische moeilijkheid is dus NIET de issue. De discussie zoals hij hem bedoelde gaat niet om hoe moeilijk het parcours is wat je wedstrijdrijders voorschotelt. Hij gaat over hoe voorspelbaar parcoursen zijn.
Oftewel: Hoeveel oplettendheid mag je van rijders verwachten in volle strijd? De situatie in de BBC, zoals die vermoedelijk zou zijn, doet me denken aan het einde van een afdaling in de Dünsberg marathon. Ik schrok me wezenloos door een greppel die ineens voor me opdoemde en kon nog net voldoende snelheid eruit halen om er fatsoenlijk doorheen te rollen. Hier was een waarschuwing op zijn plaats geweest en zo dachten veel meer deelnemers er over.
Toch vind ik het uiteindelijk voornamelijk mijn eigen risico. Het is MTB; je moet zelf blijven kijken en inschatten. Het risico wordt niet bepaald door het parcours. Je bepaalt dit zelf door al of niet met hoge snelheid ergens in te rijden waarbij je niet 100% weet waar het eindigt.
Je moet het ergens vergelijken met een losliggende stoeptegel, Jurriaan. Stel jij gaat deze avonden op de racefiets rijden met een lampje over vrijliggende fietspaden, die je vaak genoeg in het licht gereden hebt. Je weet dus of en waar het opletten is en bovendien verwacht (aha!) je een goed fietspad. Stel nu dat door plotselinge vorst er een paar tegels omhoog gewerkt zijn. Die zie je niet/nauwelijks in het donker, ook niet met lampje. Kom je aan met je 23 mm bandjes...
Ander voorbeeld: stel je rijdt een vaste route in Limburg. Lekker tussen de weilanden door. Afdalinkje wat flauwtjes naar beneden gaat, maar zo overzichtelijk dat je je fiets lekker laat lopen... totdat je ineens een lintje boven de weg ziet zweven... en die zit vast aan prikkeldraad. Vol in de ankers behoed je voor over de kop slaan of erger, maar je hangt wel lekker met je velletje tegen de prikkeldraad. Hoe hard sta jij op dat moment te vloeken op die situatie?!
Ik ben daarom heel sterk van mening, dat het de verantwoordelijkheid is van de organisatie om zijn uiterste best te doen om potentieel gevaarlijke situaties heel duidelijk zichtbaar te maken, hoeft niet door allerlei waarschuwingsborden, maar kan bv ook door een andere aanrij route, waardoor je ter plekke met minder snelheid aankomt.
Zo heb ik bijvoorbeeld ook staan vloeken dit jaar op een nationale wedstrijd, waar je letterlijk door een blinde bocht met een paar takken op ooghoogte reed, met pal daarachter een paar wortels waar je afstuitert. Dat zijn de punten waar je als organisatie wat aan moet doen om het veilig te houden. Dit specifieke punt zullen anderen overigens niet herkennen, aangezien ik op dat moment de verantwoordelijkheid heb genomen om de situatie zodanig aan te passen, dat het wel zichtbaar werd (aka takken afbreken).
Ander voorbeeld: stel je rijdt een vaste route in Limburg. Lekker tussen de weilanden door. Afdalinkje wat flauwtjes naar beneden gaat, maar zo overzichtelijk dat je je fiets lekker laat lopen... totdat je ineens een lintje boven de weg ziet zweven... en die zit vast aan prikkeldraad. Vol in de ankers behoed je voor over de kop slaan of erger, maar je hangt wel lekker met je velletje tegen de prikkeldraad. Hoe hard sta jij op dat moment te vloeken op die situatie?!
Ik ben daarom heel sterk van mening, dat het de verantwoordelijkheid is van de organisatie om zijn uiterste best te doen om potentieel gevaarlijke situaties heel duidelijk zichtbaar te maken, hoeft niet door allerlei waarschuwingsborden, maar kan bv ook door een andere aanrij route, waardoor je ter plekke met minder snelheid aankomt.
Zo heb ik bijvoorbeeld ook staan vloeken dit jaar op een nationale wedstrijd, waar je letterlijk door een blinde bocht met een paar takken op ooghoogte reed, met pal daarachter een paar wortels waar je afstuitert. Dat zijn de punten waar je als organisatie wat aan moet doen om het veilig te houden. Dit specifieke punt zullen anderen overigens niet herkennen, aangezien ik op dat moment de verantwoordelijkheid heb genomen om de situatie zodanig aan te passen, dat het wel zichtbaar werd (aka takken afbreken).
Nu de topictitel is aangepast is de lol eraf. Tuurlijk moet je onderaan een grasafdaling van 50km/h de verborgen greppel aangeven, en takken afknippen tijdens CX wedstrijd. Pas wel op dat je je niet volslagen belachelijk maakt met borden met drie pijlen naar beneden vlak voor 50cm drop zoals Burgersdijk. Drie pijlen betekent dan wel: steil, teringsteil, wortels, steen, glad.
Het mag over het algemeen wel wat moeilijker. Probleem in Nederland is wel onze aversie tegen elite. Dat persoon A iets organiseert op gemeentegrond wat persoon B niet kan rijden, gewoon omdat hij het niet kan en nooit zal kunnen, dan zit je wel in een open zenuw...
@Sven,
Je twee opties zijn idd de meest gangbare. Helaas. Vooral omdat lopers vinden dat ze op dat moment nog steeds rechten bezitten en weigeren te accepteren dat ze falen. Ze blijven dus op het parcours lopen en de rijders die wel kunnen MTB'en in de weg lopen. Het is immers elitair en ondemocratisch ze te confronteren met hun falen. Sterker zelfs, ze gaan klagen bij de organisatie dat het parcours gevaarlijk is... Maak regelmatig mee dat ik in afdaling rijders wil inhalen die dat dan weigeren, want zij (!!) vinden het gevaarlijk omdat zij (!!) niet kunnen fietsen...
Er is trouwens een derde optie en die heb ik afgelopen zomer in de Alpen met veel plezier gekozen. Je gata wel degelijk door, maar dan rustig en gecontoleerd en stukje bij beetje verleg je je grenzen. Dat heet leren, proberen, groeien, ervaring opdoen. Je spreekt gewoon met jezelf af dat je aan het begin van de tocht op de MTB stapt en pas als je doel bereikt hebt eraf. Kwestie van focus. Het leven is niet makkelijk, het is vervelend, gevaarlijk en je wordt continue met je eigen tekortkomingen geconfronteerd.
Het parcours is nooit te moeilijk, je hebt jezelf gewoon niet goed voorbereid
Het mag over het algemeen wel wat moeilijker. Probleem in Nederland is wel onze aversie tegen elite. Dat persoon A iets organiseert op gemeentegrond wat persoon B niet kan rijden, gewoon omdat hij het niet kan en nooit zal kunnen, dan zit je wel in een open zenuw...
@Sven,
Je twee opties zijn idd de meest gangbare. Helaas. Vooral omdat lopers vinden dat ze op dat moment nog steeds rechten bezitten en weigeren te accepteren dat ze falen. Ze blijven dus op het parcours lopen en de rijders die wel kunnen MTB'en in de weg lopen. Het is immers elitair en ondemocratisch ze te confronteren met hun falen. Sterker zelfs, ze gaan klagen bij de organisatie dat het parcours gevaarlijk is... Maak regelmatig mee dat ik in afdaling rijders wil inhalen die dat dan weigeren, want zij (!!) vinden het gevaarlijk omdat zij (!!) niet kunnen fietsen...
Er is trouwens een derde optie en die heb ik afgelopen zomer in de Alpen met veel plezier gekozen. Je gata wel degelijk door, maar dan rustig en gecontoleerd en stukje bij beetje verleg je je grenzen. Dat heet leren, proberen, groeien, ervaring opdoen. Je spreekt gewoon met jezelf af dat je aan het begin van de tocht op de MTB stapt en pas als je doel bereikt hebt eraf. Kwestie van focus. Het leven is niet makkelijk, het is vervelend, gevaarlijk en je wordt continue met je eigen tekortkomingen geconfronteerd.
Het parcours is nooit te moeilijk, je hebt jezelf gewoon niet goed voorbereid
Ik koop mijn fietsen bij JustPedal.nl
Dit zal een eeuwige discussie worden denk ik.
Voorbeelden die ik lees dat tijdens toertochten “door een blinde bocht met een paar takken op ooghoogte reed†lijkt mij idd niet juist. Maar laten we wel zijn…als je de bocht NIET in kan kijken en dus niet weet wat er aan komt, dan moet je je snelheid aanpassen (in het verkeer is dat niet anders). Doe je dit niet, dan niet raar opkijken dat er een keer iets staat wat je niet verwacht (“de slagboom staan normaliter altijd openâ€). Kuilen, wortels, boomstammen, greppels zijn onderdeel van het terrein waar je rijdt. Ook tijdens toertochten. 'Gevaarlijke' obstakels lijken mij geen probleem tijdens een toertocht mits goed aangegeven. Wat wel/niet gevaarlijk is hangt echter van de skills en alertheid van de bestuurder af. De organisatie moet bepalen wat risico situaties zijn en inschatten wat wel/ niet in het parcour kan.
Vergeet trouwens ook niet dat vermoeidheid ook een mogelijke oorzaak is van valpartijen doordat de concentratie afneemt. Na 60 km door de modder lopen jakkeren gaat je (mij iid niet) niet in de koude kleren zitten.
Wat ik me trouwens ook voor kan stellen is dat tijdens een toertocht de verleiding groot is om net zo hard als de rest te gaan (of in ieder geval te proberen) of over obstakels heen fietsen terwijl je ‘skills’ dat niet toelaten. Als jantje of pietje dat kan, dan kan ik dat ook…bewust of onbewust. Een toertocht geeft misschien en ander gevoel dan alleen of met je fietsmaatjes toeren op een zondagmiddag.
Bottom line is, MTB/ATB is een risicosport en ongelukken blijven gebeuren (klop klop) en dat risico kun je niet naar 0 brengen door boomwortels geel te verven of met de snoeischaar takken tot +3m boven maaiveld af te zagen etc. Beetje common sense gebruiken, weten wat je wel/niet kunt en proberen je niet op laten jutten door wat anderen doen. Klinkt misschien beetje lafjes, want wat is er leuker dan op het randje te rijden, maar denk dat het wel pijnlijke momenten kan voorkomen. Het is een toertocht…geen wedstrijd. De organisatie de schuld geven is een optie maar daar koop je niks voor als je met je arm in een mitella zit (of erger).
Voorbeelden die ik lees dat tijdens toertochten “door een blinde bocht met een paar takken op ooghoogte reed†lijkt mij idd niet juist. Maar laten we wel zijn…als je de bocht NIET in kan kijken en dus niet weet wat er aan komt, dan moet je je snelheid aanpassen (in het verkeer is dat niet anders). Doe je dit niet, dan niet raar opkijken dat er een keer iets staat wat je niet verwacht (“de slagboom staan normaliter altijd openâ€). Kuilen, wortels, boomstammen, greppels zijn onderdeel van het terrein waar je rijdt. Ook tijdens toertochten. 'Gevaarlijke' obstakels lijken mij geen probleem tijdens een toertocht mits goed aangegeven. Wat wel/niet gevaarlijk is hangt echter van de skills en alertheid van de bestuurder af. De organisatie moet bepalen wat risico situaties zijn en inschatten wat wel/ niet in het parcour kan.
Vergeet trouwens ook niet dat vermoeidheid ook een mogelijke oorzaak is van valpartijen doordat de concentratie afneemt. Na 60 km door de modder lopen jakkeren gaat je (mij iid niet) niet in de koude kleren zitten.
Wat ik me trouwens ook voor kan stellen is dat tijdens een toertocht de verleiding groot is om net zo hard als de rest te gaan (of in ieder geval te proberen) of over obstakels heen fietsen terwijl je ‘skills’ dat niet toelaten. Als jantje of pietje dat kan, dan kan ik dat ook…bewust of onbewust. Een toertocht geeft misschien en ander gevoel dan alleen of met je fietsmaatjes toeren op een zondagmiddag.
Bottom line is, MTB/ATB is een risicosport en ongelukken blijven gebeuren (klop klop) en dat risico kun je niet naar 0 brengen door boomwortels geel te verven of met de snoeischaar takken tot +3m boven maaiveld af te zagen etc. Beetje common sense gebruiken, weten wat je wel/niet kunt en proberen je niet op laten jutten door wat anderen doen. Klinkt misschien beetje lafjes, want wat is er leuker dan op het randje te rijden, maar denk dat het wel pijnlijke momenten kan voorkomen. Het is een toertocht…geen wedstrijd. De organisatie de schuld geven is een optie maar daar koop je niks voor als je met je arm in een mitella zit (of erger).
Every day, once a day, give yourself a present. It could be a new shirt at the men's store, a catnap in your office chair, or two cups of good, hot, black coffee
willem12 schreef:
Er is trouwens een derde optie en die heb ik afgelopen zomer in de Alpen met veel plezier gekozen. Je gata wel degelijk door, maar dan rustig en gecontoleerd en stukje bij beetje verleg je je grenzen. Dat heet leren, proberen, groeien, ervaring opdoen. Je spreekt gewoon met jezelf af dat je aan het begin van de tocht op de MTB stapt en pas als je doel bereikt hebt eraf. Kwestie van focus. Het leven is niet makkelijk, het is vervelend, gevaarlijk en je wordt continue met je eigen tekortkomingen geconfronteerd.
dale c schreef: Bottom line is, MTB/ATB is een risicosport en ongelukken blijven gebeuren (klop klop) en dat risico kun je niet naar 0 brengen door boomwortels geel te verven of met de snoeischaar takken tot +3m boven maaiveld af te zagen etc. Beetje common sense gebruiken, weten wat je wel/niet kunt en proberen je niet op laten jutten door wat anderen doen. Klinkt misschien beetje lafjes, want wat is er leuker dan op het randje te rijden, maar denk dat het wel pijnlijke momenten kan voorkomen. Het is een toertocht…geen wedstrijd. De organisatie de schuld geven is een optie maar daar koop je niks voor als je met je arm in een mitella zit (of erger).
Mooie bottomline. Uiteindelijk zijn we het dus unaniem eens dat de bebording bij alle tourtochten / wedstrijden voldoende is, maar dat de berijder zelf voldoende kundig moet zijn om een bepaalde route af te leggen?
Kom je op het volgend discussiepunt: moet er dan niet een basic-test worden afgelegd waar rijders worden geacht hun tech-skills aan te tonen, zodat de tourtochten 'veiliger' worden afgelegd?
-
Hotsnail
- Berichten:740
- Lid geworden op:ma jan 09, 2006 8:23 pm
- Locatie:Jirnsum, Friesland
- Contacteer:
Op onoverzichtelijke plekken: ja, aangeven dat er iets aankomt, maar van die bordjes "pas op gevaarlijke afdaling" en vervolgens een recht pad naar beneden vind ik niet echt nodig.
Wat volgens mij vooral het "probleem" is bij toertochten is dat iedereen er aan mee kan doen, dus met alle mogelijke vaardigheden van nul tot best wel hoog. Hierdoor krijg je dat de mensen met de mindere vaardigheden gaan remmen op plekken waar de mensen met meer vaardigheden dat niet verwachten met alle gevolgen van dien, waarvan de ergste misschien wel ergernis waardoor je in gaat halen op plekken waar dat niet handig is.
Om het bij andere deel van de discussie aan te haken, of toertochten moeilijker moeten qua parcours zou ik elf meteen volmondig JA zeggen, maar ik denk niet dat het handig is om te doen. Hierdoor wordt de snelheid er nog meer uit gehaald en kan je de technische stukken alsnog niet rijden door de opstoppingen die er ontstaan met wederom als effect ergernis..
Wat ik wel een goed idee zou vinden is om op een aantal plekken een A en B lijn te maken. Een voor de boscrossers die zo hard mogelijk recht uit over een bospad willen rijden en een voor de rijders die graag technische stukken rijden. Tweedelig voordeel: de boscrosser heeft een mooi recht pad waar hij door kan racen en wordt niet lastig gevallen met bochten, maar mooier: ik heb een technisch stuk waar ik nietlastig gevallen wordt door remmende boscrossers....
En zou iemand diezelfde boscrosser eens uit willen leggen dat het niet cool is om te gaan lopen schelden dat het onverantwoord is als ik hem inhaal op een afdaling? Zal ik hem netjes ruimte geven op de volgende klim!
Wat volgens mij vooral het "probleem" is bij toertochten is dat iedereen er aan mee kan doen, dus met alle mogelijke vaardigheden van nul tot best wel hoog. Hierdoor krijg je dat de mensen met de mindere vaardigheden gaan remmen op plekken waar de mensen met meer vaardigheden dat niet verwachten met alle gevolgen van dien, waarvan de ergste misschien wel ergernis waardoor je in gaat halen op plekken waar dat niet handig is.
Om het bij andere deel van de discussie aan te haken, of toertochten moeilijker moeten qua parcours zou ik elf meteen volmondig JA zeggen, maar ik denk niet dat het handig is om te doen. Hierdoor wordt de snelheid er nog meer uit gehaald en kan je de technische stukken alsnog niet rijden door de opstoppingen die er ontstaan met wederom als effect ergernis..
Wat ik wel een goed idee zou vinden is om op een aantal plekken een A en B lijn te maken. Een voor de boscrossers die zo hard mogelijk recht uit over een bospad willen rijden en een voor de rijders die graag technische stukken rijden. Tweedelig voordeel: de boscrosser heeft een mooi recht pad waar hij door kan racen en wordt niet lastig gevallen met bochten, maar mooier: ik heb een technisch stuk waar ik nietlastig gevallen wordt door remmende boscrossers....
En zou iemand diezelfde boscrosser eens uit willen leggen dat het niet cool is om te gaan lopen schelden dat het onverantwoord is als ik hem inhaal op een afdaling? Zal ik hem netjes ruimte geven op de volgende klim!
Ijzeren paarden eten geen haver....
Mooie bottomline. Uiteindelijk zijn we het dus unaniem eens dat de bebording bij alle tourtochten / wedstrijden voldoende is, maar dat de berijder zelf voldoende kundig moet zijn om een bepaalde route af te leggen?
Eens
Heb wel eens een toertocht (locatie vergeten) gereden met A en B optie, super gedaan! (jammer dat er dan nog mensen zeuren, o ik wist niet dat A zo gevaarlijk was. Wat willen ze dan?)
Eens
Heb wel eens een toertocht (locatie vergeten) gereden met A en B optie, super gedaan! (jammer dat er dan nog mensen zeuren, o ik wist niet dat A zo gevaarlijk was. Wat willen ze dan?)
-
[HEAD]MarxNL
- Berichten:210
- Lid geworden op:za dec 26, 2009 7:33 am
- Locatie:gouda
- Contacteer:
Ik wist niet dat we het verder gingen beperken tot toertochten, maar daar is op MTB.Nl al een dozijn topics over volgeschreven n.a.v. het aflasten van toertochten als er 1 cm sneeuw ligt. Probleem ligt bij de nederlandse rechter die ervan uitgaat dat de organisator een zorgplicht heeft. Er is een boswielrenner gevallen twee jaar geleden op een glad stukje modder en die heeft toen met succes de organisatie aangesproken op hun zorgplicht en de geleden schade. Inhoudelijk de meest grote lariekoek voor de gemiddelde DP'er, want bosfietsen is toch net iets anders dan toeren over een fietspad. Maar de schrik zit er nu goed in bij de NTFU toerclubs en die organiseren 90% van de toertochten.
Verder is inhalen tijdens afdalen taboe. Er wordt meteen de onveiligheidskaart getrokken om het falen van de rijder te maskeren. Nooit, maar dan ook nooit toegeven dat jij (!!) het niet kan en dat jij (!!) het gevaarlijk vindt. Nee, "het" is gevaarlijk en dus ben je asociaal als je inhaalt en is "links erlangs" niet meer geldig.
Verder is inhalen tijdens afdalen taboe. Er wordt meteen de onveiligheidskaart getrokken om het falen van de rijder te maskeren. Nooit, maar dan ook nooit toegeven dat jij (!!) het niet kan en dat jij (!!) het gevaarlijk vindt. Nee, "het" is gevaarlijk en dus ben je asociaal als je inhaalt en is "links erlangs" niet meer geldig.
Ik koop mijn fietsen bij JustPedal.nl
Ter leering ende vermaeck:
p15 en verder van http://ntfu.nl/LinkClick.aspx?link=ntfu ... 0&mid=3615
p15 en verder van http://ntfu.nl/LinkClick.aspx?link=ntfu ... 0&mid=3615
Every day, once a day, give yourself a present. It could be a new shirt at the men's store, a catnap in your office chair, or two cups of good, hot, black coffee
Mooie DP-generalisatiewillem12 schreef: Inhoudelijk de meest grote lariekoek voor de gemiddelde DP'er, want bosfietsen is toch net iets anders dan toeren over een fietspad. Maar de schrik zit er nu goed in bij de NTFU toerclubs en die organiseren 90% van de toertochten.
Verder is inhalen tijdens afdalen taboe. Er wordt meteen de onveiligheidskaart getrokken om het falen van de rijder te maskeren. Nooit, maar dan ook nooit toegeven dat jij (!!) het niet kan en dat jij (!!) het gevaarlijk vindt. Nee, "het" is gevaarlijk en dus ben je asociaal als je inhaalt en is "links erlangs" niet meer geldig.
Vwb. inhalen: tijdens de BBC 2x gedaan. 1x met een fatsoenlijk 'links van U' en een dankjewel, 1x met alleen rechts van U. Geen problemen...
'Zijn er gevaarlijke afdalingen?' antwoordmogelijkheden 'geregeld' of 'niet geregeld'.dale c schreef:Ter leering ende vermaeck:
p15 en verder van http://ntfu.nl/LinkClick.aspx?link=ntfu ... 0&mid=3615
Richtlijnen over wat wel en wat niet kan worden ook daar echter niet gegeven, dat blijft een eigen inschatting van de organisatie, die zoals Willem aangeeft dus een zekere zorgplicht heeft, ook al teken je voor je eigen verantwoordelijkheid, net als bij tochten in de buitenlanden. Ik vraag me wel eens af hoe ze daar (met name in de francofone gebieden) aan het gedoe ontkomen.
Wat volgens mij nog meespeelt: met het soort ondergrond dat we in NL hebben, betekent een technisch trace in herfst en winter bijna per definitie bagger en aan gort gereden en verbrede paden. Dat lijkt het me dan inderdaad niet waard voor terreineigenaren, organisatoren en zeker ook (toer)mtbers op langere termijn.
de bbc is een wedstrijd 100km hier is een wedstrijd regelement en draaiboek voor
wat moet en hoe gepijld met worden enz
daarnaast is er een toertocht. de deelnemers moeten zich gewoon aan de verkeers
regels houden,kwa bepijling is er niets officieels geregeld, maar wij bepijlen met de regels van de wedstrijd.
het verschil is dat de wedstrijd verkeersvrij is met behulp van verkeersregelaars.
heb even is de tijdsregistratie gekeken en op de eerste 35 km is in de toertocht
gemiddeld met 13km per uur gereden.
wel met 50 km naar beneden maar gemiddeld????
dan moet ik toch vraagtekens zetten bij technische ervaring en getraindheid.
remmen los en knallen.
maar met alle gekheid het is zeer moeilijk om alles aan te geven met pijltjes lindjes
enz. je bent zelf instaat je eigen limiet vast te stellen
wat moet en hoe gepijld met worden enz
daarnaast is er een toertocht. de deelnemers moeten zich gewoon aan de verkeers
regels houden,kwa bepijling is er niets officieels geregeld, maar wij bepijlen met de regels van de wedstrijd.
het verschil is dat de wedstrijd verkeersvrij is met behulp van verkeersregelaars.
heb even is de tijdsregistratie gekeken en op de eerste 35 km is in de toertocht
gemiddeld met 13km per uur gereden.
wel met 50 km naar beneden maar gemiddeld????
dan moet ik toch vraagtekens zetten bij technische ervaring en getraindheid.
remmen los en knallen.
maar met alle gekheid het is zeer moeilijk om alles aan te geven met pijltjes lindjes
enz. je bent zelf instaat je eigen limiet vast te stellen
En juist met die laatste zin mis je de essentie van mijn eerdere betoog. Natuurlijk kan iedereen zijn eigen limiet vaststellen, maar dat kan alleen dankzij onze zintuigen, met name de ogen en het gehoor in dit geval.scalpel 1 schreef:...je bent zelf instaat je eigen limiet vast te stellen
Maar dat gaat dus niet op als je denkt een mooie gelijkmatige afdaling te zien, terwijl er in werkelijkheid een greppel aan het einde ligt (niet in geval BBC), die je simpelweg van veraf niet kon zien en eenmaal dichtbij is je snelheid zo hoog, dat de fractie van een seconde dat je em signaleert, je al te laat bent. Goede bikers hebben dan misschien nog een (bunny-hop) reflex die ze kan redden, ben je een iets minder ervaren piloot, dan lig je dus ernaast.
Op snelheid zie je niet alles tijdig genoeg meer, dat is de hele essentie.
http://www.youtube.com/watch?v=ih3-2v3F ... re=related
Hoe meer markeringen hoe beter zeg ik! Ten eerste omdat niet iedereen dezelfde skills heeft en dus soms een extra aanwijzing nodig hebben. Ten tweede omdat je dan achteraf niet kunt zeggen dat iemand anders schuld is aan jouw crash. Als je wel skills hebt dan is een extra aanwijzing misschien niet nodig, maar je hebt er ook geen last van. En als dat betekent dat de parcoursen niet allemaal veranderen in saaie, vlakke, rechte racebanen, dan is dat goed nieuws voor de hele sport lijkt mij.
Laatst gewijzigd door zonoskar op vr okt 29, 2010 12:07 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Wauw.. Je haalt wel een geniaal idee aan: waarom geen blauwe/rode/zwarte routes waar mtb'ers zich aan kunnen identificeren (beginners/intermediate/pro's) bij afdalingen?Jurriaan schreef:Dus als je naar Oostenrijk gaat van de winter om te skiën dan kom je overal waarschuwingsborden tegen voor heuveltjes, greppeltjes, sneeuwduinen etc?
Je krijgt daardoor wel een enorme vermazing in je route-plan.
beginner
Intermediate
Extreme
Ik denk niet dat we dit in NL moeten doen aangezien 99.99% van de paden als 'beginner' kunnen bestempelen. Ik zie meer heil in waarschuwing als het echt de moeite is, bv bij kruisen van een fietspad, slagbomen etc:
Intermediate
Extreme
Ik denk niet dat we dit in NL moeten doen aangezien 99.99% van de paden als 'beginner' kunnen bestempelen. Ik zie meer heil in waarschuwing als het echt de moeite is, bv bij kruisen van een fietspad, slagbomen etc:
Every day, once a day, give yourself a present. It could be a new shirt at the men's store, a catnap in your office chair, or two cups of good, hot, black coffee