Naast Darren, ook Ruben Boer erg bedankt voor het gezelschap houden van mij gedurende de gehele 3500+ km durende trip van ruim 7 dagen in de voorbije dagen
Enfin, dinsdag 12 september vertrokken vanuit het zuiden des lands, naar Vogorno (omgeving Locarno, Lago Maggiore) in Zwitserland. Daar voor een week een huisje gehuurd. Woensdagochtend direct door gereden voor de tweede etappe, naar Castiglion Fiorentino te Toscane, Italië. Nog ruim 400km rijden, waar we spijtig ruim 7 uur over gedaan hebben. Na wat rond rijden door het dorpje, Casa Crisp gelokaliseerd en met Darren wachtend op de oprit eindelijk op de eind bestemming aangekomen.
Na het schudden van de hand en een korte gedag, direct to business; kom op met dat frame! Direct naast de oprit is zijn werkplaats en door de open staande deuren kon ik al 'wat' zien hangen.
De zaagmachine en buis op de voorgrond staat er, omdat hij nog druk doende was om zn beurs stand op te bouwen uit Bertus-steiger. Enfin;
Ik had uiteraard al wat foto's (jullie ook) gezien van de voorkant. De buizen voor de liggende en staande vork waren pas enkele dagen ervoor bij Darren gearriveerd en hij had z'n tijd hard nog om dit én nog een ander frame af te krijgen voor de beurs. Ondanks 4 dagen onafgebroken werken, zónder slaap, is mijn frame klaar om opgebouwd te worden. Eerste indruk is belangrijk en tjah.. na 5 maanden intensief prakezeren, tekenen, emailen, telefoneren kan zoiets eigenlijk alleen maar tegen vallen. En já ik had wel verwacht dat er wel iéts zou zijn. Laat ik maar met de deur in huis vallen; de kabelnokjes voor de achterrem zijn anders dan gepland, máár.... blijken perfect te werken en zeker niet tegen te vallen. Daarnaast had ik nog geen foto's gezien van de buizen voor de achterbrug. Ik heb de buizen zelf kompleet uitgetekend. Dit lijkt simpel, maar je moet met veel rekening houden. Zo zijn er de cranks én natuurlijk de ruimte voor de achterband. De knikken wou ik per ce op een bepaalde manier laten ogen én vooral over de gehele lengte een ronde buis.
Darren heeft de buizen geheel volgens mijn tekening laten maken bij een con-culega frame bouwer in Bolzano (
www.rewel.com), welke echter dus wel flink hun tijd er voor namen.
Mooi om te zien wat een framebouwer zoals Darren bij houdt tijdens het bouwen. Zo had hij een compleet dossier met emails, tekeningen en foto's in mijn geval van hoe ik e.e.a. duidelijk heb proberen te maken. Daarnaast een aantal schetsen door hemzelf gemaakt tijdens het bouwen, met daarop de las-volgorden en richtingen om een zo recht mogelijk frame te krijgen gedurende het lasproces. Voorzien van kleine pijltjes had hij van elke lasverbiding een schets om zodoende voor het archief een duidelijke 'vingerafdruk' te hebben van hoe het frame zich gedroeg tijdens het lassen.
Alle details zijn uitgekomen zoals gepland. En jah, dat gaat over de kleinste, ogenlijk nutteloze details. Alles was dan ook écht tot op de laatste mm uitgetekend en bepaald. Deste fraaier is het dan ook te zien dat eigenlijk alles 100% uit is gekomen zoals ik het in mijn hoofd had.
Nog twéé dingen te doen;
-het door mij zelf gemaakte balhoofdplaatje monteren op het frame:
- BB huis wat nabewerken zodat de PhilWood EBB perfect paste:
Nu eindelijk 100% klaar en gereed om opgebouwd te worden voor de beurs in Milaan. Jah sorry, ik moest van dit 'mooi!' moment tóch een foto hebben. En waar nu beter dan vanuit de olijvenboomgaard van Darren Crisp zelve, met op de achtergrond Castiglion Fiorentino.
De fiets zou samen met een 29er van Darren persoonlijk (eveneens voorzien van mijn balhoofdplaatje

) een racefiets, raceframe en los mtb frame op de Milan Bike Show komen te staan gedurende de afgelopen weekend (vrijdag tot en met maandag). Aan Ruben en mij nu de taak de singlespeed op te bouwen. Liefst in één keer goed en rijdbaar uiteraard. Het werd donkerder en donkerder... de fiets zelf zat zo in elkaar, maar met de remgrepen/kabels had ik beduidend meer moeite. Uiteindelijk besloten e.e.a. maar zodanig te monteren dat het voor de beurs 'goed genoeg was' en wat dus de aanleiding is van mn sleutelwerk vandaag nog thuis.
Enfin;
Om 0.30u de fiets met niet echt goed werkende toch 'afgerond' en te bed gegaan. 's Ochtends om 4.00u was Darren, zonder slaap, reeds vertrokken naar Milaan. Wij reden die donderdagochtend terug naar ons appartement in Zwitserland om vervolgens maandag 18 september j.l. naar Milaan te gaan om de fiets al daar aan het einde van de show op te halen.
Rond 17.00u liep de beurs ten einde en was het moment daar om de fiets mee te nemen. Darren demonteerde de fiets van de standaard en kon het niet na laten om, ondanks slechts 1 pedaal gemonteerd was, het zadel inmiddels gedemonteerd (tijdelijk zadel van hem) en de banden amper lucht hadden, een ritje door de hal te maken. Bij teruggave de woorden 'now its officially passed the quality control and you can take it home with you'. De velen nachten doorwerken zonder slaap en de nodige biertjes tijdens de beurs hadden Darren redelijk mak gemaakt maar de ras-Texaan wist nog voldoende scherp te blijven en met een méér dan tevreden gevoel namen we daar afscheid van elkaar en hij van de fiets.
Resumé; vanaf begin mei tot op heden dagelijks bezig geweest met dit project en het is eigenlijk wat 'raar' om het nu daadwerkelijk voltooid hier naast me te zien staan. Ondanks de kosten die er voor gemaakt zijn is het gehele project het méér dan waard geweest. Heb veel geleerd en ervaring op gedaan en een aantal schitterende dagen achter de rug vol herinneringen. Ik zal nog lang terug denken aan de afgelopen dagen en alles wat vooraf ging aan de voltooiing van dit projectje.
Zaterdag staat de eerste rit gepland; de eerste rondjes door de straat zijn echter inmiddels verreden en het concept zoals uitgedacht (stijf wat aandrijf-lijn edoch comfortabel in hoogte) lijkt uit gekomen te zijn. In elk geval wat de stijfheid betreft zit dat wel snor. Het comfort zal zich gedurende eerste rit moeten openbaren.