Dat NKSS Dorst was vol met westrijdrijders, ook die mij geregeld versloegen in die tijd:
-Wictor
-Mechanicien
-Fassie
-Tuindor (ja, die versloeg mij geregeld), met veel parcourskennis
En altijd gevaarlijk :
Hubert, in redelijke vorm. Misschien ook Jasper?
Ik had ondanks alles (te veel gefietst dag ervoor) redelijke vorm van de dag, en vond op de (die nacht) omgebouwde Cube proto een lekkere flow. Ik durf te zeggen, dat als je die ronde harder wilt rijden dan ik deed, je gewoon harder zult moeten trappen op de rechte stukken en duintjes, of minder wegen, of kleiner zijn. Die fiets zat redelijk op de max van wat redelijkerwijs mogelijk is. Althans, voor een lange slungel die om de bomen heen moet.
De snelste rijder die dag was overduidelijk Tuindor (Ben). Hij liep in op de rechte stukken (ondanks iets lichter verzet) nadat ik hem gelost had in de eerste ronde, op een heftig draai-en-keer stuk. 26" en vooral zijn koppigheid 29" nooit echt te proberen waren de redenen dat hij niet van me kon winnen. Ben is altijd mijn meerdere geweest als het om singletrack rijden gaat, we hebben jaren samen getraind en geracet. Ik moest aanklampen destijds met 26", zag hem dan gestaag wegrijden. Toen ik 29" ging rijden, was dat over, en Ben weet dat, maar wil het niet weten

Jasper was minder 26"-trots, na op de 29" testdag 2 rondjes Zoetermeer met me te hebben gereden. Op zijn favo 26"er moest hij me laten gaan, maar op de geleende, te grote, box-stock Monocog29 (ik reed een getunede MC29) bleef hij gewoon bij. Daarna is Jasper vooral bekend van 2e plaatsen op NKSS's, op Veteranen leeftijd
Op Dorst komt het veel op handigheid aan, maar 29" mits goed benut is gewoon veel sneller. Ik sta simpelweg niet bekend als een goede stuurman, maar als ik 29" rijd en een willekeurige ander 26", wordt het op Dorst lastig aan te pikken tussen de rechte stukken. De 26" rijder doet zich tekort, als het om performance staat. Als hij inhoudt, sta ik al op de pedalen. Als hij remt, houd ik snelheid vast door een bocht.
Ik zou Dorst niet 1 grote pumptrack noemen, maar toch...
Laatste keer dat ik er was heb ik een maat van me (die zich suf trapte maar niet vooruit kwam) geprobeerd de "flow" uit te leggen. Aan zijn fiets ligt het igg niet (Scandal29). Dit dwong me om na te denken over hoe ik dat nu feitelijk doe, en de uitkomst verraste me wel een beetje. Ik geef als ik op 90% tempo rijd, maar heel sporadisch een pedaalslagje hier en daar. Precies op een moment dat het parcours een dipje heeft, of op de achterkant van een boomwortel ofzo. Een goede singletrack rijder weet vast dondersgoed hoe dit precies werkt.
Enfin, die maat kon een eel stuk harder na wat na-apen en proberen, hield mij tegen het eind van de rit redelijk bij. maar ik durf te wedden dat een SRM het niet begrepen had dat er sneller gelapt werd.
Het lijkt me serieus heel interessant om met SRM verschillende mensen van hetzelfde gewicht rondjes op dezelfde fiets te laten rijden, zo dicht mogelijk bij een haalbare target snelheid. GPS haasje op het stuur? Gewichtsverschil compenseren met een weight jacket ofzo.
Amerongen zou ik ook graag een dergelijke test doen. Wictor was logischerwijs sterker dat NKSS (klimwerk, 15kg+ verschil), maar ik kon toch blijven volgen terwijl fittere rijders afhaakten. Ik won omdat hij zijn fiets zowaar slechter geprepareerd had dan ik (verbaasde vooral mijzelf). Ik heb het idee dat kracht verdelen belangrijk is voor goede SS rondetijden daar.