Driewerf hulde voor de GJT Classic in De Rips!!
Wat een slopert van een tocht. 115km slalommen tussen de wietplantages en nertsfokkerijen van de Peel en de leukste heuveltjes komen pas na 85km.....Samen met Michiel gereden, wat in twee opzichten erg vermoeiend is; hij rijdt namelijk harder en heeft de neiging om de omgeving, mede fietsers, het weer, de wereld in het algemeen en alle aan fietsen verwante zaken in het bijzonder, van commentaar te voorzien. Ik geef dan antwoord en het gevolg is dat we als tante Bep en Beppie door de bossen crossten.
Maar het ging best lekker. Zelfs nog erg fout, al babbelend, tijdens de kilometers lange singletracks, net achter iemand gaan rijden en dan maar wachten tot hij steeds harder ging fietsen om van ons af te zijn en zichzelf daardoor volledig de vernieling in reed. Dat gebeurde bij mij trouwens vanzelf, gelukkig reed ik op een aflopend schema
Er waren opvallend veel serieuze fietsers aanwezig. Afgetrainde koppies, en sponsorpakjes met nieuwe sportbrillen. Sommigen gooiden er wel met pet naar. Zo was er iemand met een Specialized FSR S-Works, XTR 1x10, DT-Swiss keramische naven en Dt-Swiss carbon velgen met 47mm Dugast tubes met Rhino profiel......Rhino's, de "Wedstrijdtube voor slijkparcoursen". Dan wordt het toch echt tijd dat je je sport wat serieuzer neemt en gaat investeren in beter materiaal.
Parcoursbouwers waren redelijk gestoord. Gingen we met Dida's gravelrit nog gewoon de 1x een vuilnisbelt naast een zendtoren op, nu moesten we slalommend tussen de open vuilniszakken en rottende dierenlijkjes maar liefst 5x omhoog. De bidon werden preventief extra goed dicht gedrukt om het overspringen van botulisme tegen te gaan. Dit patroon herhaalde zich bij elke serieuze bult, niet erop en erover, maar 4-5 keer omhoog, recht omlaag, haakse bocht en weer omhoog. Op deze wijze werd ook het park van het Museum in Overloon aan gort gerost. Geniaal, met afdalingen waar de "extremes" van Eerbeek gedegradeerd worden tot stoepranden. Maar het mooiste moest nog komen, opeens kwamen we op een stuk van 300-400m super flowende singletrack. Geen officiële route, dus geen remsporen van toeristen, en absoluut het allermooiste stuk van de hele route.
Helaas niet foutloos gereden en de breedte van mijn stuur onderschat en die van de track overschat en nog even treehugger gespeeld. Napraten in het zonnetje, in aanwezigheid van de meester zelve maakte veel goed. Een blijvertje.
