Herfstvakantie en mooi weer dus een mooi moment om de Hermannsweg en de TransNederlandWestOost aan elkaar te knopen. Een lang gekoesterde wens van me, uiteindelijk wil ik onverhard van Detmold naar huis kunnen rijden.
Om 7h bij Bert afgesproken om vervolgens naar Oldenzaal te rijden voor de trein van 8h42 naar Ibbenbühren. Om 7h20 werd ik wakker...oeps. Als een gek alles in de auto gesmeten en naar Veenendaal. Van mijn reisgenoot kreeg ik de dringende aanbeveling om via Arnhem te rijden, zou sneller zijn. File vanaf Wageningen natuurlijk en weer een uur verloren. Uiteindelijk op station Almelo aangekomen, dure kaartjes gekocht (fiets + bestuurder) en maar wachten op trein. Uiteindelijk valt het kwartje en we beseffen dat station Almelo is niet hetzelfde als station Oldenzaal.....weer de auto in en naar Oldenzaal. Na 45min wachten en twee heerlijke broodjes komt de trein naar Bad Bentheim. Vriendelijke conducteur lacht hartelijk om onze kaartjes en wijst ons erop dat bij je hem, gewoon ouderwets in de trein, kaartjes kan kopen voor 2 euro per persoon en 1 euro voor de fiets. Ook in de Wiehengebirgsbahn kun je kaartjes kopen in de trein en je wordt al na 30sec gecontroleerd door vriendelijke conductrices. Beide treinen zijn volledig ingericht op fietsers. 3 h te laat en met 20 euro verlies kunnen we eindelijk op de fiets stappen in Ibbenbühren.
Over machtig mooie tracks, gevonden op obscure Duitse site, scheuren we door het Teutoburger wald, af en toe de vlakke Hermanssweg kruisend.
Na Horstel is het afgelopen met de pret en gaan we kanaalfietsen. Snelle grindpaden langs het Dortmund-Ems kanaal zijn een feest, met wind mee en een heerlijk najaarszonnetje. Helaas nog een klein stukje industrieterrein en dan langs de rivier de Ems verder naar het westen. Na wat asfalt bereiken we landgoed Stovern waar we overstappen op een andere obscure track. Te obscuur blijkt later. Grindwegen, grof grind, keien, moeras en ondoordringbaar bos werd ons voorgespiegeld. Misschien dat het tien jaar geleden te fietsen was, maar wij moesten regelmatig te voet of omrijden. Eén stuk bos (Samerrot) was zo naargeestig dat ik tegen Bert opmerkte dat het wel een zelfmoordbos leek en prompt kwamen we een man tegen, zittend op boomstronk, voor zich uit starend, bier in de achtertassen van zijn damesfiets.
Eén van de betere stukken
Na Schüttorf konde we gelukkig weer de zandstenen heuvelrug op klimmen. Mooie stukken Töddenweg langs steile kliffen voerden ons naar Bad Bentheim. In de namiddagzon nog een taartje gegeten en dan snel naar Oldenzaal. Moest geen probleem zijn, track volgde grotendeels de toertocht van Losser met wat zelfbedachte afkortingen en specials.
Normaliter probeer ik dit soort borden te vermijden maar ik drie (3) tracks gevonden die hier rechtdoor liepen.. toch maar doorfietsen dus. Dit herhaalde zich nog enkele keren. Complete houtwallen die de track blokkeerden. Als toetje een afkorting die ik zelf verzonnen had op een punt waar de wegen een onnodig grote bocht maakten. Na wat sommigen een milieu delict noemen maar wat in wezen een onschuldige avondwandeling is door paar stukken bos en een weiland kwamen we opeens bikers tegen en op een singletrack. Blijkt er in Losser gewerkt te worden aan een nieuwe Mtb route naar voorbeeld van Haaksbergen. Leuke track en vervolgens over een fietspad naar station Oldenzaal uitgebold waar we net op tijd, tijdens de zonsondergang de auto terugvonden.
Ruim 85km en na wat correcties is het schakelstuk TNWO Hermanssweg klaar voor productie
