Hoe ik ziek ben geworden weet ik niet precies, kreeg de week voor kerst al geen hap naar binnen. Na wat vragen over hoe het met eten en de stoelgang ging had de huisarts een sterk vermoeden dat het dus wel eens een perforatie kan zijn. M'n ontlasting was de laatste tijd nogal eens erg donker van kleur (bloed in de ontlasting). Echt pijn heb ik niet, tis meer continue geborrel van binnen en misselijkheid. De medicijnen helpen nu gelukkig aardig goed tegen de misselijkheid en ik begin langzaam aan steeds meer te eten. Maar ik mag me gelukkig prijzen dat ik met deze koude dagen op de hulp van m'n ouders kan rekenen. Heb namelijk niet de energie om zelf boodschappen te doen met die kou... Het was gisteren zelfs zo erg dat ik amper de trap op en af durfde, want dan zag ik al sterretjes
Wat de tips betreft, ik draag al een dikke trui en muts in huis, verwarming hoog! En de vele tussendoortjes eet ik graag, m'n tanden kunnen wel wat hebben, tis meer kwestie van binnenhouden.
Maargoed, als ik deze stijgende lijn door kan zetten wat eten betreft hoop aan het eind van de maand weer een rondje op de fiets te kunnen maken, heb namelijk een rondje Drunense Duinen met een neef van me afgesproken!
En nee, ik lust best graag wat pittig eten, maar daar staat m'n naam los van
