Heb nu een aantal weken op de on-one rondgetourd en ik moet zeggen dat ie me uitstekend bevalt.
Het hoofddoel van dit projectje was om ervaring op te doen met het compleet zelf opbouwen van een fiets. Op het uitbesteden van het frame-freeswerk na, is dat doel ook goed gelukt. (Nee, geen zelfgespaakte wielen, maar daar ga ik ook nog wel eens aan beginnen
)
Los van dit doel heb je natuurlijk ook bepaalde verwachtingen bij de keuze van de gekochte onderdelen en voor het gedrag dat je fiets in ‘da country’ moet opleveren. En de grote vraag is dan als je klaar bent, “maken ze het waar?â€.
Het antwoord is ja!
Wat was mijn bedoeling: een comfortabele HT om uren mee te kunnen rijden (zonder last te krijgen van met name mijn polsen), waarbij snelheid erg ondergeschikt is aan fun (dwz een tractor om overal doorheen te ploegen in plaats van een stuiter XC), en die veel controle heeft/geeft. Daarnaast waren de kosten en de looks ook niet onbelangrijk.
Het oog viel dus op een on-one 456: staal zou comfort moeten bieden en is goedkoop (als je tenminste niet meteen aan IF of Scapin ofzo gaat denken
). Daarnaast leek me het belachelijke concept van een 140 mm vork in een HT een grappig idee alsook bij mijn wensenlijstje te passen. Als je dan de geo van het frame bekijkt ga je je meteen afvragen of die fiets niet liever achterover de berg af gaat dan er tegen op; namelijk je zitpositie gaat behoorlijk richting de achteras met zo’n lange vork, en dat terwijl de achterbrug niet echt lang is. (Ik moet hier meteen bij vermelden dat ik totaal geen verstand heb van technische tekeningen, maar daarbij mijn oordeel puur gebaseerd had op het vergelijken van frame geo’s van andere fietsen en de bijbehorende testuitslagen over het gedrag in de welbekende tijdschriften.). Volgens de on-one site zou dat echter juist niet het geval zijn. Oftewel, bestellen dat frame!
Ondertussen vooral gaan nadenken welke 140 mm vork ik wilde en wat voor lengte stuurpen daar bij zou moeten passen. Voor de vork heeft vooral de prijs de doorslag gegeven. Een revelation race 2010 voor 275 pond sterling doet een Talas, revelation U-turn of een Pike (toch al overkill) snel vergeten. De 70 mm stuurpen is gebaseerd op wat ik las op internet forums en nog meer op het concept dat een DH/FR bike meestal iets korter zit (grofweg 50 mm) en XC/marathon juist weer langer (> 90 mm).
De overige onderdelen zal ik even snel benoemen. De keuze voor de aandrijving was snel gemaakt, want de SLX groep krijgt alom goede reacties en voor die prijs vind je denk ik niets beters. Pro Koryak spulletjes en vulturemax zadel; vormen een goed geheel, zie je niet zoveel, ‘budgetproof’ en degelijk. De Hope onderdelen heb ik gekozen omdat besparen op een goed balhoofd en bottom bracket je fiets echt niet beter maakt. De vermeende kwaliteit van Hope moet dat gaan dus bewijzen. Daarnaast wilde ik accessoires in goud om een mooie breuklijn tussen het bruin van het frame en het zwart van de andere onderdelen te krijgen. Uniformiteit maakt het dan het mooiste, dus ook de zadelpenklem en (later) de snelspanners zijn Hope geworden. De wielen had ik nog. Die voldoen meer dan goed voor het beoogde doel, en het freeswerk van de velgen vind ik gewoonweg erg mooi.
Maar dan de belangrijkste vraag: “hoe fietst ie?â€
Kort antwoord: geweldig!
De zit is erg relaxed en lijkt erg hoog door het brede stuur en de rechtop houding. Het eerste gevoel lijkt op dat van een chopper. Dat beloofde veel goeds. De vork staat relatief slap afgesteld en deint met remmen en met staand klimmen, maar geeft imho nooit het idee dat ie overmatig aan het werk is op vlakke en/of hobbelige paden. On-one maakt haar belofte waar dat je met deze fiets ook bergop kunt fietsen. In het begin even wennen; maar, de lockout aan, wat naar voren op je zadel, en gaan maar. Het idee dat de fiets achterover wil komt zelden voor. Waarschijnlijk heeft dat er meer mee te maken dat je ook de relaxte houding probeert aan te houden tijdens het klimmen, maar dat werkt natuurlijk niet. Je merkt het wat hoge gewicht tijdens het klimmen natuurlijk wel, maar je hoeft hier geen wedstrijden mee te rijden. Ook met versnellen gaat het wat minder vlot, maar in de categorie tourtocht of ik-fiets-nog-even-een-stukje-verder is dat allemaal niet van belang. Ook met de controle die je op de fiets hebt/beleeft zit het helemaal goed. De fiets vindt zijn eigen weg wel, je hoeft er niet veel aan te werken. Waarschijnlijk is het verminderde gewicht op het voorwiel (tov de voorover houding op een XC) daar verantwoordelijk voor; zonder dat je er op (hoeft te) letten kiest de fiets het goede pad. Ik moet wel zeggen dat ik tot nu toe vooral sneeuw en ijs onder de wielen heb gehad, dus dat speelt mee in de beleving
Kortom, ik ben helemaal tevreden met de fiets en het is steeds een genot om hier mee te gaan rijden!
En tenslotte: “al mechanische problemen gehad na zo’n eerste zelf-opbouw project�
Twee dingetjes zijn voorgevallen: Er zat wat speling op het balhoofd, met nakijken bleek dat te komen doordat bij de ‘head-doctor’ maar 1 van de 2 klemringen goed vast zat. Was snel opgelost en het werkt nu perfect. Tweede, de hope snelspanners (model 2009) zijn beide bij de eerste rit losgelopen. Waarschijnlijk heeft het messing wat smering veroorzaakt en liepen ze los (gelukkig geen ongelukken door gebeurd!). Na het opnieuw vastzetten heb ik er geen last meer van gehad. Verder nergens problemen mee gehad; ie loopt als een zonnetje; hiep hoi
