Evenement
Omdat de lijst simpelweg te lang is om hier neer te zetten, de UCI heeft op haar website een PDF met het complete programma staan.
Webuitzendingen
Om maar meteen met dat laatste van wal te steken, de uitzendtijden van Freecaster:
Friday September 4th
4X Women - 10:30 GMT+2
4X Men - 11:30 GMT+2
Saturday September 5th
XCO Women - 02:00 GMT+2
XCO Men - 06:30 GMT+2
Sunday September 6th
DHI Women - 05:00 GMT+2
DHI Men - 06:00 GMT+2
GMT+2 is de huidige Nederlandse zomertijd
XC Teamrelay
Op dinsdag 1 september werd als opener de teamrelay verreden. Voor Nederland waren Irjan Luttenberg, Michiel van der Heijden, Laura Turpijn en Jelmer Pietersma vertegenwoordigd in deze estafetterace. Onze landgenoten noteerden een zesde plaats in de race die door Italie gewonnen werd.
XC Woman Juniors
Na de estafetterace hebben Anne Terpstra en Rosanne Slik bij de junior dames race een 11e en 13e plek behaald. Via de Bar-End website, kregen we al het idee dat het parcours voor de Nederlandse deelnemers nogal uitdagend was en stiekem zullen ze beiden toch op iets meer gerekend hebben. Deze ervaring zal ze uiteindelijk alleen maar beter maken. Morgen mogen de junior heren aan de bak, voor Nederland mag Michiel van der Heijden de eer in zijn eentje gaan verdediging... maar laat dat je niet zenuwachtig maken!
XC Men Juniors
Nederland lijkt een abonnement op 13e plaatsen te hebben dit WK, dit is namelijk ook de plaats waarop Michiel van der Heijden zijn wedstrijd eindigde. Winnaar Gerhard Kerschbaumer had ruim een minuut voorsprong op zijn directe concurrenten en had de overwinning dus duidelijk niet gestolen. Achter hem waren de onderlinge verschillen kleiner.
XC Men U23
De U23 race bij de mannen is met ruime voorsprong gewonnen door de Zuid-Afrikaan Burry Stander. Beste Nederlander in deze race was Henk Jaap Moorlag, die naar een 15e plek reed, 1 plaats voor Ozzie met Nederlandse achternaam Paul van der Ploeg (bij sommige forumleden wel bekend!). Achter HJM bezette Irjan Luttenberg de 22e plek, Marco Minnaard de 25e, Niels Wubben de 30e en Erik Groen de 39e plek.
XC Men en Woman
Na jarenlang redelijk saaie XC wereldkampioenschappen gezien te hebben, met een redelijk voorspelbare uitslag, leek het parcours in Canberra de mogelijkheden tot het laatst open te houden. En dat gebeurde dan ook, bij zowel de dames als de heren. Lange tijd reed de Noorse Lene Byberg aan de leiding, maar te zien was dat ze met name op de technische secties moeite had. De Russische Irina Kalentieva, was na de start achterop geraakt en moest van ver komen. En ze kwam ook ver: in de laatste ronde haalde ze Byberg bij, om haar op een van de laatste technische passages te passeren en daarna achter te laten en als eerste over de finish te komen. Na de enorme inhaalrace was ze een verdiende winnaar!. Byberg werd tweede, derde werd de kleine Amerikaanse Willow Koerber, nota bene op een 29-er!
Bij de heren leek de race af en toe een wegkoers, kleine groepjes die zoveel mogelijk van elkaar probeerden te profiteren. Op de finish zaten de eerste 4 zelfs nog binnen de minuut. Ditmaal werd het geen Julien Absalon feestje, maar was het Nino Schurter die in de laatste ronde Absalon simpelweg uit het wiel reed en als eerste over de meet kwam. Achter Absalon, was het een tweede zwitser, Florian Vogel, die beslag legde op de bronzen medaille. Uit de lage landen, reed Sven Nijs naar een toch respectabele 14e plaats, al had hij zelf wellicht op meer gehoopt. Roel Paulissen moest genoegen nemen met de 16e stek, maar had al een ander Wereldkampioenschap op zak (marathon) en opvallende derde belg was Filip Meirhaege, die met een 19e plaats liet zien nog steeds mee te kunnen doen. Van de Nederlanders was Jelmer Pietsersma de snelste, 26e, Rudi van Houts zat daar 4 plekken achter terwijl Bas Peters de moest opgeven na een crash.
DH practice
Tevens werden vandaag de eerste practice runs op de ietwat vernieuwde, beter rollende, downhill track verreden. Opvallend is dat meerdere rijders voor een afwijkende setup gekozen hebben voor dit parcours. Zo rijdt Gee Atherton met een Fox Boostvalve luchtdemper met remote hendel op het stuur (!), zijn Hill en Fairclough gespot met een SX Trail en rijden Brian Lopes en Fabien Barel rond met een singlecrown vork!
DirtTV heeft van de practice al een eerste video online staan, check it out!
Morgen, woensdag, staat het WK Pumptrack op het programma, volledig officieus natuurlijk en helemaal underground, benieuwd wat de buitenwereld hiervan te zien gaat krijgen.
DH finals: Peaty wint ein-de-lijk!
De afsluiter van het evenement, was zoals gebruikelijk de downhill op zondag. Het enigzins vlakke parcours was tijdens de World Cup vorig jaar door velen als bestempeld als snel en 'pedally', waardoor dit jaar onder andere Brian Lopes voor de USA uit mocht komen. Lopes kon echter in diverse interviews en zijn co-commentaar op Freecaster maar niet vaak genoeg herhalen hoe het parcours hem tegen was gevallen, veel technischer dan hij zich voorgesteld had, door de rockgardens en enkele bochten die toch behoorlijk kapot gereden werden. Desondanks finishte de oude 4X specialist op een nette 18e stek.
Nathan Rennie zette als eerste een scherpe tijd neer waar lang niemand uberhaupt bij in de buurt kwam. Leek zijn training specifiek voor dit WK dan toch vruchten af te werpen en ging hij hier voor een stunt zorgen? Toppers als Gwin, Fairclough en Smith konden zijn tijd niet evenaren. En toen kwam Fabien Barel naar beneden, in een all-out poging. Singlecrown vork, aangepast frame en zonder bescherming. Barel reed ruim 3 seconden van de tijd van Rennie af, ging de fransman hier dan voor een verrassing zorgen? Pas toen Mick Hannah met een minimale marge de tijd van de fransman verbeterde, stond de zaak weer op scherp, en was het afwachten wat de andere groten konden. Hill, Minaar, Peat en Gee Atherton, dat waren de enigen die nog serieuze zaken konden doen. En na jarenlang op het podium gestaan te hebben, maar iedere keer weer net niet, kwam Steve Peat los van het juk van de people's champion en zette de snelste tijd neer. Alleen teamgenoot Greg Minnaar kwam nog heel dicht in de buurt (0.05s) en wist de zilveren medaille van Hannah af te snoepen.
Bij de dames was het voornamelijk spannend of Sabrina Jonnier haar winnende reeks van dit jaar kon voortzetten. Met Emmeline Ragot in de hotseat, was Sabrina de laatste dame die naar beneden mocht. Nog voor de eerste split-time kwam ze echter ten val, waardoor Emmeline het WK in haar zak mocht steken. Een mooie overwinning voor deze francaise, nadat ze zowat het hele seizoen al tweede was geworden.
4X qualifier
Ook de kwalificaties voor de 4X zijn inmiddels verreden. Bij de dames heeft Jill Kintner de snelste tijd neergezet, gevolgd door local girl Caroline Buchanan (+00.35) en Anneke Beerten (+00.50). Fionn Griffiths kwalificeerde zich als 11e op een achterstand van ruim 8 seconden, die moet dus ergens gevallen zijn.
Bij de heren zien we een aantal opvallende kwalificaties. Natuurlijk klokte topfavorite Jared Graves de snelste tijd, maar direct achter hem zette Tomas Slavik een tweede tijd neer. Eerder hebben we al gezien dat Tomas best een aardig stukje kan rijden, als hij op safe rijdt, kan hij hier best eens voor een verrassing gaan zorgen. Romain Saladini zette de derde tijd neer, gevolgd door een 16 jarige Ozzie met de naam Ryan Henderson! Joost Wichman nestelt zich daarachter op de 5e plaas, Jurg Meijer doet het rustig aan met een 15e plaats.
Startlijsten voor de 4X finales:
4X finals: Ozzies on top!
Eindelijk... na zijn 'more than fair share of bad luck' op Wereldkampioenschappen, zoals Graves het zelf noemde, krijgt hij in zijn eigen land waar ie recht op heeft: de regenboogtrui. Als we eerlijk zijn, is hij de enige die de titel echt verdiende, hoe graag we Joost Wichman ook met de overwinning hadden gezien!
Maar waar er winnaars zijn, zijn er ook verliezers. Jurg Meijer, al in de eerste heat door een alles of niets poging van Prokop eruit, Joost Wichman, die op de tweede plaats een lekke band krijgt, Sam Willoughby, de gedoodverfde underdog, die in leidende positie zelf onderuit gaat, Tomas Slavik, de hele avond al zorgend voor de meest indrukwekkende starts, die zijn voorwiel net voor een bultje neerplant en zelf over zijn fiets gekatapulteerd wordt. Maar er waren ook verliezers met geluk: Romain Saladini, die van bovengenoemde crash van Slavik profiteert en doormag naar de finale, Rafa Alvarez, die na een tegenvallend seizoen op de belangrijkste wedstrijd van het jaar toch maar weer in de finale staat!
De dameswedstrijd leverde een enigzins verrassende winnares op: Caroline Buchanan. Nu won ze op hetzelfde parcours vorig jaar ook al en is Canberra haar hometown, maar toch, ze moest afrekenen met de groten uit de 4X: Jill Kintner en Anneke Beerten, hoewel... eigenlijk alleen Kintner, want Anneke was blijkbaar volgens een marshal over een vlag gereden en kreeg dus in haar halve finale een DSQ achter haar naam. Geen finale voor Anneke... Jill Kintner moest eveneens genoegen nemen met een tweede plaats, voor haar landgenoot Melissa 'Top Fuel' Buhl.
Tis maar wat jij onder saai verstaat. Ik vond het een boeiende wedstrijd met een spannend einde. Helaas was de regie af en toe de weg kwijt maar dat zij ze vergeven. Eindelijk een wisseling van de wacht.
