Pech begon al dag voor we vertrokken, nog bijna voor 1000 euro kosten aan de wagen, enfin goed gehumeurd door de weersvoorspelling in Morzine op vrijdag 19 aug om 3u "s nachts vertrokken. Rit via Luxemburg en Metz ging vlotjes omdat we de grote drukte voor waren. Vanaf het moment dat we de autosnelweg bij Cluses afrijden gaan de hemelsluizen open en die gaan niet meer dicht tot dinsdagmorgen.
Tijdens de eerste dagen zag het er van "s morgens tot "s avonds elke keer zo uit
Toch zijn er mensen die dan denken dat die "regenbui" wel over gaat...
Na regen komt zonneschijn...
De eerste paar dagen wel eens gaan kijken bij de downhill tracks, maar dat was een grote blubbermassa... Dinsdagochtend stralende zon en nood is hoog om te gaan biken en zit als een van de eersten die dag in de lift omhoog. Parcours lag op sommige plaatsen nog flink wat modder, maar hoe meer er die dag op gereden werd, hoe beter de lijnen op het parcours werden. Er staat trouwens elke dag een fotograaf ergens op het parcours, die constant van iedereen fotos neemt, fotos zijn nadien bij hem te bekomen.
Later die middag kom ik voor de zoveelste keer het laatste stuk richting brugje afgereden op hoge snelheid, eindelijk genoeg snelheid om eens een sprong op die brug te wagen, ik rijd de brug op en voel dat m"n wielen loskwamen van de grond en dat is eigenlijk het laatste wat ik me nog kan herinneren. Hetgeen wat volgde was een harde crash, face down first... Hoe het is gekomen dat ik gecrashed ben, geen idee, ik stond redelijk snel op en wou verder fietsen maar m"n boxxer stond ook niet echt recht meer, toen ik m"n linkervoet op m"n pedaal zette en wou beginnen te trappen ging dit ook niet denderend meer. M"n crank had blijkbaar een flinke knal gehad en staat scheef en het bottom bracket maakte het geluid van een ouderwetse koffiemolen!
Eerst dacht ik er lichamelijk nog goed vanaf te komen, maar "s avonds begon de pijn. Onderste pezen van m"n linkervoet verrokken, linkerenkel gekneusd, snee in linkerhandpalm, nekspieren verrokken, rechterdijbeen vol met blauwe plekken en gat in m"n rechtse elleboog. Ik ben na zo"n crash elke keer blij dat ik een full face helm en dainese pak aan heb als ik downhill rijd.
Linkervoet even dik als rechtervoet met schoen aan...
Dus komende weken niet fietsen en herstellen en de schade aan m"n bike repareren. Fotos volgen nog. Wat is downhill toch fijn ;D
grtz
Animine
p.s.: BIG thanks to Tamara for all the luv & care :-*
:"( 
