De mensen die in Spa-Francorchamps hebben gereden hebben wel een idee van hoe het er aan toe gaat: rotsen, boomwortels, steil omhoog, steil naar beneden. Ik ben nog weinig momenten tegengekomen dat je je ogen langer dan 5 seconden van het pad af kunt laten dwalen, tegen die tijd ben je al lang weer bij een rock garden aangekomen. De andere Kona mensen hier komen uit de staat Washington en die zijn wel wat gewend: omhoog kan ik ze wel goed volgen, naar beneden moeten ze op me wachten. Ze vliegen overal doorheen alsof het niks is. Een topklassering heb ik al lang uit mijn hoofd gezet, het zou fijn zijn om niet verder gewond te raken dan de vele schrammen en blauwe plekken die ik hier al heb opgelopen. Tegen beter weten in hoop ik ook dat het bij de drie lekke banden blijft die ik totnogtoe gehad heb...
De bikes zijn wel goed ontvangen hier, om de paar honderd meter vraagt er wel iemand "WOW! Are those the "06 models?". Supercool, zeker aangezien er hier fietsen rond rijden die je in Nederland nooit tegen zult komen. Veel Units, veel singlespeed Bianchis, maar ook veel weirde stalen boutique framepjes.
Voor Dekerfs: we hebben je grote vriendin ontmoet hier, en een handtekening van gehad (op voorwaarde van haar dat zij die van ons kreeg, omdat wij celebs waren
). Ik zal ze wel op Ebay zetten. Volgens mij ben ik haar man Charlie ook al tegengekomen (Docter Cunningham, I presume?). Bottom line: Supervet hier. Zodra ze horen dat je uit Nederland komt beginnen ze over Amsterdam, bier en drugs te praten. Als ik morgen nog leef probeer ik nog wat te melden, zo niet dan kan Klara misschien later nog wat posten.
Cheers!
Bas en Klara
Geloof wel dat het een erg rough parcourtje is daar! Als er veel gelopen moet worden is bas natuurlijk wel in het voordeel! :P 
