Het is namelijk niet nieuw.... en niet van ijzer...
Afgelopen week een tipje van vriend Hubert, aka ChrisSS, gekregen over een Bontrager Ti Lite die ergens voor weinig zou staan......
Altijd leuk zo"n Bontrager, al heb ik eigenlijk al genoeg frames (al hoewel...). Toch even e.e.a. onderzocht en het bewuste frame hoefde eigenlijk niets op te brengen. Dus vandaar dat ik vandaag even een ritje naar het "verre" oosten heb gemaakt om wat grijs metaal op te halen;
Op dat niet "ijzer" en niet "nieuw" na, klopte de titel wel volledig. De reden dat dit frame niet veel meer op hoefde te brengen was namelijk:
Dit is dus m"n tweede Bontrager frame.. en de tweede Bontrager die ik heb mét een scheur
Wat is dat toch!? In het verleden moet 1 van de 2 eigenaren dit frame gebruikt hebben met een veel te korte zadelpen. Een andere verklaring voor deze breuk kan ik niet geven. Opzich allemaal niet zo heel erg, want het mooie van titanium is dus dat het net als staal gewoon te repareren is. Zij het iet wat lastiger dan bij staal, is het goed te doen. Kan helaas daarvoor wel alleen terecht bij een select aantal mensen, waarbij staal de keuze wat breder is. De mogelijkheid van het repareren en de vraagprijs deed mij toch besluiten deze ook maar "op stock" te leggen hier thuis. Komt wel een keer in aanmerking voor een restauratie, waarna we hem nog een mooi leven kunnen gaan geven. Voorlopig prijkt hij als decoratie op m"n slaapkamer.
De Bontrager Ti Lite kwam in "95 mondjes maat in productie en bleef leverbaar tot het stilzetten van de frame-productie van Bontrager eind "98. Daarbij dient wel gezegd te worden dat de Ti Lite met zijn toenmalige frame-only prijs van maar liefst 3899 duitse marken, nou niet echt een hot-seller was. Mijn vermoeden is dat dit er één is van het eerste uur (canti kabel geleiding op wishbone). Een nadere bestudering van het framenummer zal wellicht meer details aan het licht brengen.
Hij is opgetrokken uit 3al/2.5 titanium en werd gelast door Sandvik Titanium Sports in Washington, wat nu Titanium Sports Technology (www.titaniumsports.com). Zij waren het ook die o.a. de titanium frames van GT (Xizang), Diamond Back, Kona en Yeti produceerden.
De afwerking is erg netjes, wat we eigenlijk ook wel van Sandvik gewend waren. De buisdiameters doen mij vermoeden dat dit frame niet het meest comfortabele titanium frame is wat er is, maar dat zullen we nog wel een keer ondervinden.
"Helaas" is de fiets voorzien van een geometrie die aangepast is voor een (gedverdemme!) geveerde vork.... Ook daar moeten we tegen die tijd iets leuks voor zien te verzinnen. Ik denk aan een starre vork met rechte, taps toelopende vorkpoten. Dat doet het volgens mij wel goed in dit frame.
Wel een fiets voor iem. met een net iets andere attitude dan een Yeti of Miyata rijder en die attitude had ik toch niet helemaal. De wel erg dunne buisjes waren voor mij in esthetisch opzicht nog maar nauwelijks acceptabel. Ondanks fragile optiek stond de Bonty wel te boek als bijzonder degelijk, welhaast "onverwoestbaar". Dat dit laatste natuurlijk een illusie is bewijst Jeroen met zijn RaceLite en nu weer deze TiLite. Alles kan stuk. 
