Bauxiet, koolstof en wat lijm.... de ingrediënten voor een oer Italiaans beroemd en berucht frame uit de stal van Alan. Dit is een vroeg jaren "90 frame dat destijds zonder logo"s verkocht werd via een groothandel in het zuiden des lands. Mijn LBS verkocht ze met de eigen naam op de onderbuis.
Ergens boven op zolder in een hoek heb ik nog een oudere crosser van Alan liggen. Ooit voor niets gekregen nadat de eigenaar geen vertrouwen in het barrel meer had, omdat de alu verlijmde vork zowat kompleet in elkaar zakte.
Dat was ook het probleem waar Alan de roemruchte naam van gekregen heeft; de frames waren niet stijf (geen wonder, alu buizen met diameters zo klein als dat van staal) en er zijn verhalen in de Fiets ooit verschenen over de "helden" die op de alu Alan"s de Mt Ventoux af durfde.... regelrecht levensmoe werd men geacht...
Afijn; de alu versies zijn idd gewoon slap. Misschien daarom juist wel dat de crosser nog steeds gezien wordt in het crosscircuit hier in de regio; slap in de zin van comfort is niet onverdienstelijk bij de veldcrossen.
Dit frame is echter uit carbonbuizen. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik het zelfs een redelijk mooi frame vind. Het heeft gewoon iets. Al is het regelrecht tegendraads met wat ik normaal gezien mooi vind.
Ook heb ik het idee dat dit frame lang niet zo slap is, als de alu versie van Alan.
Al met al een frame in een zeer berispelijke staat en basis voor een leuke racefiets die ik ga gebruiken voor mn avondse trainingsrondjes in de winterseizoenen.
Afmontage staat nog ter discussie. Aanvankelijk had ik het idee een racefiets met Suntour Superbe op te bouwen, maar dit is eigenlijk een té echte Italiaan. Daar hoort niets anders op dan Campa natuurlijk. Daart komt bij dat ik buiscommandeurs niet echt zie zitten en Suntour nooit een soort van STi unit gemaakt heeft. Campa wel....
