De verhalen die deze enkelingen hebben over de totstandkoming van hun producten steken vaak schril af tegen de massale marketing machines die sommige grote merken, met dito grote beursstand, inmiddels zijn geworden. Niets mis met marketing, begrijp me niet verkeerd. Alles heeft z'n plaats en marketing is een essentieel onderdeel van onze sport. Als ik echter rond loop op zo'n massale beurs als de EuroBike zie ik veel stands waarbij marketing, branding en strakke overhemden de overtoon voeren. Ook met overhemden is trouwens, ook al draag ik ze nooit, niets mis.
Ik mis alleen de passie, de emotie. De motivatie om dà t te verkopen waar men voor staat of in geloofd. Bij sommige stands zouden de fietsen ook vervangen kunnen worden door koelkasten of bankstellen; zolang er orders geschreven worden is het overhemd tevreden. Zoals ik in de intro al zei, zijn er gelukkig tussen de koelkasten en bankstellen ook standjes te vinden waar het tegenovergestelde meer dan bewezen wordt. Je kijkt naar een product, bewondert de vinding en stelt een vraag, om vervolgens van de bedenker, createur of verkoper een diepgaand betoog te horen over het ontstaan van het idee of het fabricageproces.
Tussen al het gepresenteerde carbon probeert het Nederlandse merk Segal voor het tweede jaar de bezoekers bekend te maken met hun magnesium frames. Eerdere pogingen door diverse partijen om dit materiaal tot een succesvol framemateriaal te maken strandden op de details. Segal beheerst het volledige productieproces van grondstof tot de afwerking van het voltooide frame en kan dus putten uit een technische overtuiging van het eigen product. En dat bleek uit het gesprek.
De Deense jongens van New Ultimate weten ook met een enthousiasme hun lichtgewicht componenten aan de man te brengen, waarbij ze het standpunt aanhouden dat lichtgewicht onderdelen niet per se onbetaalbaar hoeven te zijn en dat het als een grote uitdaging zien om telkens de fiets als geheel onder de loep te nemen te kijken waar ze met hun insteek nog verbeteringen kunnen aanbrengen.
We liepen gisteren ook Jay Sycip tegen het lijf. De ene helft van de gebroeders Sycip van het gelijkname framemerk uit Amerika. Jay nam afscheid van het bedrijf dat hij en zijn broer oprichtte en ging onder de paraplu van Chris Kings Cielo verder. De ironie van deze stap naar een 'groter' bedrijf is dat Jay nu, naar eigen zeggen, niet meer zijn tijd grotendeels kwijt is aan het runnen van een bedrijf, maar zich juist meer kan concentreren op zijn echte passie; het creëren van frames. "It's the first time that I have an actuall job...", glunderde hij. Terwijl we wegliepen viel het me pas op wat Jay aan had... een overhemd.
Dodge Charger? Nee, old-skool Specialized chopper!
Nu ook van DT een specifieke Lefty naaf.
Cyclocrossers met schijven... en afgehakte ledematen...
Phil Wood heeft een Gates carbon drive tandwiel ontwikkeld, met een ingebouwd White Industries freewheel.
Bij de stand van Endorfin troffen we een nieuw soort gearbox aan: Pinion, 18 versnellingen, een bereik van ruim 300% en op basis van versnellingsbak techniek uit je auto.
Project Speedvagen door Vanilla bikes. Uber-geil!
Syncros heeft een nieuwe benadering voor stuurpennen bedacht. Klemboutjes in het midden en de kop zo geconstrueerd dat je stuur er nooit zomaar uit kan vallen als de boutjes breken.
Brede sturen is in. Syncros 'raises the bar' door een 1000 mm (jaja, 1 meter breeeeed) stuur te produceren!
Vannicholas had een aantal modelwijzigingen. Hier de 120 mm Valkyr, met tapered headtube!
Airbrushed frames voor de personal touch!
Hydraulische schijfremmen op je crosser? Alleen met deze converter van Trickstuff ertussen.
Normaal worden fietsproducten aangeprezen door mannen met enigzins overgewicht... wat zegt dat over de producten van German Answer?
Intense M9 FRO.
Een van de weinige CX productiefietsen met schijfremmen.
Sommige britten zijn heel blij met een starre vork.
Geen aluminiumlegering met 0,1% magnesium, maar echte magnesium frames bij het Nederlandse Segal.
Project help Dirty Pages aan een zakelijke auto... dit lijkt ons wel wat!
Tekst: Jeroen van den Brand
Foto's: Coen de Jongh, Pieter d'Haens, Dennis Jöris
