1x bellen en 9 van de 10 gaan aan de kant
en zoniet dan moeten ze het zelf maar weten. 
Waarom geen bel?
Moderators:JJ, Beheerders
Of je pakt je toeter van je water scooter of whatever en je sluit die aan op een of ander elecrtro gebeuren.
Wat ook goed is een kaart met wasknijper, is niet zo zwaar bergje op en of met accelereerzen
Maar inderdaad jah die fietser had wel ff het fatsoen kunnen hebben om relax te doen. Ach ja soms is dat ff heel moeilijk en vooral als je ff wil af reageren op je fiets om een of andere duistere reden. Om dan op een fiets te stappen is niet zo verstandig een dwangbuis was dan een betere optie geweest voor die asodoorscheesknakkert
Wat ook goed is een kaart met wasknijper, is niet zo zwaar bergje op en of met accelereerzen
Maar inderdaad jah die fietser had wel ff het fatsoen kunnen hebben om relax te doen. Ach ja soms is dat ff heel moeilijk en vooral als je ff wil af reageren op je fiets om een of andere duistere reden. Om dan op een fiets te stappen is niet zo verstandig een dwangbuis was dan een betere optie geweest voor die asodoorscheesknakkert
No pain, no gain
Don't feed the Trolls
Don't feed the Trolls
Op alle drie de sportfietsen netjes een bel.
Afremmen en vriendelijk wat zeggen kan soms toch wat irritatie opwekken heb ik gemerkt. Ik heb nu van die kleine dopvormige bellen, die ik netjes onder mijn stuur plaats. Want een bel op je stuur vind ik niet mooi.
Netjes weggewerkt, binnen handbereik en een subtiel geluid waarop mensen in het algemeen netjes reageren. Vervolgens even de hand op steken als je er rustig voorbij gaat en iedereen is tevreden.
Afremmen en vriendelijk wat zeggen kan soms toch wat irritatie opwekken heb ik gemerkt. Ik heb nu van die kleine dopvormige bellen, die ik netjes onder mijn stuur plaats. Want een bel op je stuur vind ik niet mooi.
Netjes weggewerkt, binnen handbereik en een subtiel geluid waarop mensen in het algemeen netjes reageren. Vervolgens even de hand op steken als je er rustig voorbij gaat en iedereen is tevreden.
Ik heb geen bel en heel bewust.
Op de weg:
Als ik mee rij met mensen die wel een bel hebben, dan valt het me op dat degenen voor me schrikken en gaan slingeren. Bovendien: Ze gaan er van uit dat degene achter ze eveneens een stadsfietser is (want die hebben een bel!), dus dat het snelheidsverschil niet zo groot is.
Gevolg: Er wordt gebeld, na een tijdje gaan de mensen voor je eens kijken en daarna heftig slingeren. Tijdens het geslinger proberen ze onder elkaar af te stemmen wie remt en wie voorop gaat rijden. Tegen de tijd dat ze er uit zijn, zit je al lang op de hielen en moet je flink in de remmen.
Hoe dan wel? Ik kijk of ik er over de weg langs kan, of soms over het voetpad als daar niemand loopt. Als ik er echt niet langs kan zonder dat ze opzij gaan, verminder ik snelheid, zeg ik op rustige toon "Goedemorgen/middag/avond, mag ik even passeren". De fietsers voor me blijven veel rustiger en ik kan er sneller langs. Daarna bedank ik ze even
.
In het bos:
"Goedemorgen/middag/avond", op rustige toon, maar duidelijk hoorbaar volume, hoe chagereinig ze ook kijken. Als de mensen eenmaal opzij zijn gegaan bedank ik ze, hoe chagereinig ze ook kijken (en geniet ik van de verbaasde gezichten dat ze een vriendelijke mountainbiker tegen komen die ze niet van de sokken rijdt of begint te schreeuwen).
Bij honden verminder ik snelheid tot bijna 0 en bedank ik het baasje als ie de hond uit de weg haalt.
Ik krijg zelden gefrustreerde opmerkingen van wandelaars of andere fietsers! Dit kan ik iedereen aanraden: We hebben blijkbaar de schijn tegen, dus doe gewoon je best. Als je zo nodig je recordtijd wil verbeteren op een of ander traject, of je gemiddelde wil halen, doe dat dan op een rustig tijdstip of beter: Ga wedstrijden rijden.
Mooi, die toeters, maar ik denk dat ze eerder onbegrip oproepen dan de verbale, vriendelijke benadering.
Op de weg:
Als ik mee rij met mensen die wel een bel hebben, dan valt het me op dat degenen voor me schrikken en gaan slingeren. Bovendien: Ze gaan er van uit dat degene achter ze eveneens een stadsfietser is (want die hebben een bel!), dus dat het snelheidsverschil niet zo groot is.
Gevolg: Er wordt gebeld, na een tijdje gaan de mensen voor je eens kijken en daarna heftig slingeren. Tijdens het geslinger proberen ze onder elkaar af te stemmen wie remt en wie voorop gaat rijden. Tegen de tijd dat ze er uit zijn, zit je al lang op de hielen en moet je flink in de remmen.
Hoe dan wel? Ik kijk of ik er over de weg langs kan, of soms over het voetpad als daar niemand loopt. Als ik er echt niet langs kan zonder dat ze opzij gaan, verminder ik snelheid, zeg ik op rustige toon "Goedemorgen/middag/avond, mag ik even passeren". De fietsers voor me blijven veel rustiger en ik kan er sneller langs. Daarna bedank ik ze even
.In het bos:
"Goedemorgen/middag/avond", op rustige toon, maar duidelijk hoorbaar volume, hoe chagereinig ze ook kijken. Als de mensen eenmaal opzij zijn gegaan bedank ik ze, hoe chagereinig ze ook kijken (en geniet ik van de verbaasde gezichten dat ze een vriendelijke mountainbiker tegen komen die ze niet van de sokken rijdt of begint te schreeuwen).
Bij honden verminder ik snelheid tot bijna 0 en bedank ik het baasje als ie de hond uit de weg haalt.
Ik krijg zelden gefrustreerde opmerkingen van wandelaars of andere fietsers! Dit kan ik iedereen aanraden: We hebben blijkbaar de schijn tegen, dus doe gewoon je best. Als je zo nodig je recordtijd wil verbeteren op een of ander traject, of je gemiddelde wil halen, doe dat dan op een rustig tijdstip of beter: Ga wedstrijden rijden.
Mooi, die toeters, maar ik denk dat ze eerder onbegrip oproepen dan de verbale, vriendelijke benadering.
+ 1 op Jeroens verhaal.
Ik rij heel veel mtb in Den Haag (er zijn ZAT toffe paadjes, ik rij een rondje dat echt wel echt mtb is, met veel variatie. Wel alleen in de stad en nooit in de duinen) en heb echt bijna nooit vervelende reacties. Dat is niet omdat ik heel traag ben ofzo, want dat valt best mee. Ik heb geen bel (bewust) Cruciaal is afremmen, groeten, bedanken, laten zien dat je je aanpast/hoffelijk opstelt. En laten zien dat je binnen je grenzen rijdt/niet compleet afgesloten bent van de buitenwereld. Rust en controle helpen, mensen zien je als een beschaafde mederecreant. En onoverzichtelijke punten natuurlijk kennen en rustig benaderen. Praktisch al mijn offroad is illegaal, natuurlijk, maar ik heb zelden mensen die daar over vallen. 't Is echt puur opstelling.
-> Ik denk zelf dat een bel me niet zou helpen, omdat mensen dan het idee hebben dat ze ik ze onrechtmatig (ik mag daar niet fietsen) aan de kant 'dwing'.
Daarbij komt (sidenote), ik train merendeels alleen. Groepen zorgen in mijn ervaring altijd voor meer problemen: enger, ongecontroleerder, langere passeermomenten; bel of geen bel. Offroad meer ergernis (langer wachten, meer van die 'schoften die het bos vernielen'), onroad gewoon gevaarlijker, vooral ook omdat door de groepsdynamiek de bereidheid om de snelheid te laten zakken veel lager ligt en omdat de hele groep er in een keer langs wil, terwijl de voorste daar onmogelijk altijd op kan timen. In onoverzichtelijke situaties out-of-the-box denken: voetpaden en autowegen zijn OOK berijdbaar en als dat de minste hinder voor alle partijen oplevert; waarom niet? (wel goed uitkijken...)
En altijd blijven (glim)lachen, natuurlijk! Wees die galante pr-man voor mtb-recreatie bij jou in de buurt en alles komt goed.
Hoop dat ik het niet te veel ot trek, als dan nu al mijn excuses...
Ik rij heel veel mtb in Den Haag (er zijn ZAT toffe paadjes, ik rij een rondje dat echt wel echt mtb is, met veel variatie. Wel alleen in de stad en nooit in de duinen) en heb echt bijna nooit vervelende reacties. Dat is niet omdat ik heel traag ben ofzo, want dat valt best mee. Ik heb geen bel (bewust) Cruciaal is afremmen, groeten, bedanken, laten zien dat je je aanpast/hoffelijk opstelt. En laten zien dat je binnen je grenzen rijdt/niet compleet afgesloten bent van de buitenwereld. Rust en controle helpen, mensen zien je als een beschaafde mederecreant. En onoverzichtelijke punten natuurlijk kennen en rustig benaderen. Praktisch al mijn offroad is illegaal, natuurlijk, maar ik heb zelden mensen die daar over vallen. 't Is echt puur opstelling.
-> Ik denk zelf dat een bel me niet zou helpen, omdat mensen dan het idee hebben dat ze ik ze onrechtmatig (ik mag daar niet fietsen) aan de kant 'dwing'.
Daarbij komt (sidenote), ik train merendeels alleen. Groepen zorgen in mijn ervaring altijd voor meer problemen: enger, ongecontroleerder, langere passeermomenten; bel of geen bel. Offroad meer ergernis (langer wachten, meer van die 'schoften die het bos vernielen'), onroad gewoon gevaarlijker, vooral ook omdat door de groepsdynamiek de bereidheid om de snelheid te laten zakken veel lager ligt en omdat de hele groep er in een keer langs wil, terwijl de voorste daar onmogelijk altijd op kan timen. In onoverzichtelijke situaties out-of-the-box denken: voetpaden en autowegen zijn OOK berijdbaar en als dat de minste hinder voor alle partijen oplevert; waarom niet? (wel goed uitkijken...)
En altijd blijven (glim)lachen, natuurlijk! Wees die galante pr-man voor mtb-recreatie bij jou in de buurt en alles komt goed.
Hoop dat ik het niet te veel ot trek, als dan nu al mijn excuses...
Toch moet er eens wat gedaan worden aan het rollend parkeren van slomo's op de fietspaden. In NL rijden we rechts, links houden we vrij voor sneller of eventueel tegemoetkomend verkeer.
Waarom moet sneller verkeer, dat het fietspad niet bezet houdt, degene zijn die zich aanpast in de communicatie met de rollende chicanes? Als ze gewoon ruimte hielden, was er niemand om van te schrikken of voor aan de kant te gaan. Je bent voorbij voor ze het door hebben.
Dat geslinger. Je moet als er iemand alleen rijdt eigenlijk bellen, wachten op de onvermijdelijke slinger, en dan rechts langs steken. Als je het bellen goed timet, hoef je nieteens in te houden
Mijn meest recente irritatie in het verkeer : automobilisten die bumper aan bumper aansluiten bij kruispunten en rotondes, daarbij de gemarkeerde fietspaden gebruikend als tijdelijke parkeerplaats tot ze verder kunnen. Alsof er een andere auto voor zou kunnen piepen als ze de fietsers (die daar voorrang hebben) even langs hadden gelaten.
Standaard krijgen ze nu een klap op de motorkap, en de laatste is een serie gisteren (ik moest hard remmen en ontwijken omdat hij in de weg "sprong") ben ik nog eventjes heel traag voorlangs gegaan toen er net ruimte op de ronde kwam. Kostte hem mooi een plekje of 2. Had ik hem gewoon niet gezien, het is toch wat!
Ik ga sparen voor laarzen met sporen, en banden met spikes. Ik wil echt heel graag een fiets hebben die gemaakt is om tegen auto's aan te rijden. Lijkt me te tof om heel dramatisch over een motorkap te gaan, en dan ofwel voor dood te blijven liggen, of overtuigend naar mn nek te grijpen. Fietsers moeten zelf maar auto's en voetvolk ontwijken als ze geen botsingen willen. Beiden kijken strak voor zich uit, of de andere kant uit, precies wanneer ze een fietspad kruisen.
Waarom moet sneller verkeer, dat het fietspad niet bezet houdt, degene zijn die zich aanpast in de communicatie met de rollende chicanes? Als ze gewoon ruimte hielden, was er niemand om van te schrikken of voor aan de kant te gaan. Je bent voorbij voor ze het door hebben.
Dat geslinger. Je moet als er iemand alleen rijdt eigenlijk bellen, wachten op de onvermijdelijke slinger, en dan rechts langs steken. Als je het bellen goed timet, hoef je nieteens in te houden
Mijn meest recente irritatie in het verkeer : automobilisten die bumper aan bumper aansluiten bij kruispunten en rotondes, daarbij de gemarkeerde fietspaden gebruikend als tijdelijke parkeerplaats tot ze verder kunnen. Alsof er een andere auto voor zou kunnen piepen als ze de fietsers (die daar voorrang hebben) even langs hadden gelaten.
Standaard krijgen ze nu een klap op de motorkap, en de laatste is een serie gisteren (ik moest hard remmen en ontwijken omdat hij in de weg "sprong") ben ik nog eventjes heel traag voorlangs gegaan toen er net ruimte op de ronde kwam. Kostte hem mooi een plekje of 2. Had ik hem gewoon niet gezien, het is toch wat!
Ik ga sparen voor laarzen met sporen, en banden met spikes. Ik wil echt heel graag een fiets hebben die gemaakt is om tegen auto's aan te rijden. Lijkt me te tof om heel dramatisch over een motorkap te gaan, en dan ofwel voor dood te blijven liggen, of overtuigend naar mn nek te grijpen. Fietsers moeten zelf maar auto's en voetvolk ontwijken als ze geen botsingen willen. Beiden kijken strak voor zich uit, of de andere kant uit, precies wanneer ze een fietspad kruisen.
-
@sph@ltdude
- Berichten:2488
- Lid geworden op:di mar 12, 2002 11:38 am
- Locatie:The Comfort Zone
- Contacteer:
Gewoon loslaten, slalom er lekker tussendoor en laat je bloeddruk er niet door verhogen. Het zal je toch niet lukken om in je eentje de wereld op te voeden, dus laat je dag er gewoon niet door verpesten
This ain't no sun tan, we got a mud tan!
Zwaar off topic maar: Bakfiets! En dan een echte, ouderwetse lompe... Eén van mijn leukste fietstochtjes ooit was van A'dam Osdorp naar Noord en terug om een flinke bank op te halen. Je moet veel op de weg rijden omdat je groot en lomp bent en auto's hebben opeens heel veel respect voor jeCloxxki schreef:Ik wil echt heel graag een fiets hebben die gemaakt is om tegen auto's aan te rijden.
Het zijn nog fixies ook