We zijn al vaker die kant opgegaan maar toen zijn we in Finale Ligure gaan downhillen, nu wouden we wel eens iets anders zien.
Onderweg troffen we nog andere bikers waarmee we het weekend zouden door brengen en zo hadden we een groep van 10 bikers.
Aangekomen in Molini di triora, een oud, klein echt Italiaans dorpje verstopt in de bergen vonden we al snel het hotel waar we overnachten en de baas van de organisatie. We hadden ervoor gekozen om te overnachten via de organisatie, in de prijs zaten de overnachtingen, ontbijt, avondeten, het biken zelf, de shuttle, chauffeur en de gids. Na zo'n lange reis werdt natuurlijk eerst een pintje gedronken.
Per dag reden we zo'n 5/6 tracks met een lengte van 7 tot 10 km, 10.00 uur vertrokken we en rond 17.00 uur kwamen we weer terug aan, s'middags werd ergens geluncht voor een uurtje ongeveer.
De vrijdag was bewolkt, hebben we wat regen gehad en was de temperatuur ook wat lager als gehoopt, zeker op 2000m hoogte. De baas was onze gids die dag, redelijke gast, niet echt enthousiast, misschien kwam het omdat we zonder de tracks te kennen in zijn wiel hingen. Onze chauffeur Matt Wragg was daarin tegen wel een hele toffe enthousiaste gast, zo iemand moet je ook hebben als gids!
De zaterdag was het weer al beter, droog, zon, lekkere temperatuur. Nu kregen we een Italiaanse jongen als gids, er kon nog geen goeiendag vanaf, shit, is deze gids nog ergens als die van vrijdag vroegen we ons al af... Ook gingen er nog een paar local Italianen mee. Nu waren we met een groep van ongeveer 16 rijders, in onze ogen veel te veel. Eenmaal boven aan de berg aangekomen begon het al goed, we waren ons nog klaar aan het maken voor vertrek of de gids was al weg met de local Italianen, WTF is dit, vroegen we ons af. Nou, snel erachteraan en we kwamen ze al rijdend tegen op de track. Tussendoor werd er natuurlijk een paar keer gestopt om de groep bij elkaar te houden, maar om 10 meter achter een jump te stoppen als je met 16 rijders bent..? Al gauw werden we pissig en hadden we dit ook laten merken, na wat gepraat ging het wat beter, maarja, met een Italiaan die geen Engels kent, kom je niet zo ver
. De local Italianen, waren toch niet zo local als we dachten misschien, althans als je voorbij wordt gestoken door een paar Belgen en Hollanders die de tracks niet kennen is er toch iets mis .De zondag kregen we Matt als gids, natuurlijk hadden we daar zelf voor gezorgt
. Het weer was super, blauwe lucht, zon en een temperatuur boven 20 graden. Helaas was die dag niet iedereen super fit, waaronder ik, de zaterdagnacht was voor velen een dronkenboel geworden, maar dat hoort nu eenmaal erbij he . Kregen een paar nieuwe tracks te zien en hebben 2 tracks voor een 2de keer gereden.Wat betreft de tracks trouwens, meeste zijn heel natuurlijk, varieërend van snel en flowy tot steil en technisch van een ondergrond van stenen en rotsen tot grond of een combinatie van alles, in moeilijkheidsgraad varieëren ze van rood tot double black. Er is 1 track waar wat north shore stukken in verwerkt zijn en wat jumps, de rest is alles natuurlijk.
De track die het meeste uitblonk was eigenlijk geen track. Zo werden we de zaterdag als laatste run een dorpje hoger als Molini di Triora gebracht, eigenlijk werden we nog wat hoger als dat dorpje gedropt. Om zo via dat dorpje en veel switchbacks af te dalen richting Molini di Triora. Wat een ervaring om door zo'n oud Italiaans dropje te afdalen, trappen, kinderkopjes, steegjes waar je met je stuur echt nauwelijks in paste, donkere steegjes/gangen, soms leek het net alsof je door iemands huis reedt, dit was voor iedereen toch wel een geweldige ervaring, zoiets beleef je maar 1 keer.
Iedereen is wel eens gecrasht, van flinke crashes zoals Franz die 8 meter de afgrond in viel, Sayn die 3 meter de afgrond in viel, maar gelukkig werd zijn val gebroken door doornstruiken van 2 meter hoog tot kleine crashes. Gelukkig heeft niemand er iets ernstig aan overgehouden en konden we allemaal ongeschaad naar huis.
Er zijn sfeer foto's, maar wanneer die online komen....?
Bij deze wel een foto met uitzicht op het gebied waar de meeste tracks lagen:
Er is ook gefilmd geworden, meeste van de tijd heeft mijn gopro bij Tbx op de helm gezeten en zie je mij voor hem rijden. Mijn filmopnamens zijn van de vrijdag in de regen en daar zie je niet veel op met druppels op de lens.
Compilatie:
http://www.pinkbike.com/video/195237/
Agrofolia track, 10km lang, de vetste van allemaal:
http://www.pinkbike.com/video/195787/
Jammer dat je niet echt kan zien hoe steil het op sommige stukken is of hoe groot de rotsen zijn.
Mazzl,
Jeroen.
