2 weken geleden voor het eerst in brunssum gaan fietsen, 1 keertje brunssummerheide gefiets (14km). Dat was echt wennen, na circa 20 minuten kreeg ik in de gaten welk symbool ik moest volgen. Totdantoe had ik me als "fietsruiter" weten te profileren. Afijn, de nadelen van het geconcentreerd naar bodem staren werden mij ook vlug duidelijk, toen bleek dat ik steeds bordjes voorbijreed, met de logische consequenties.
Na het eerste rondje ontdekte ik warempel het bezoekerscentrum, voorheen stond ik dus bij het planatorium (of zoiets?) te kijken of ik daar een routesticker kon kopen. Moge duidelijk zijn dat het planatorium 360 dagen per jaar gesloten is. Na de aanschaf van een heuse sticker (5euro) ging ik vol goede moed verder met m"n tweede rondje brunssummerheide, ik was nu immers gewapend met een gedetailleerde landkaart, en ik wist welke bordjes ik moest volgen. Het tweede rondje ging inderdaad beter dan het eerste, en was ook een stuk korter
Na het 2e rondje mocht ik meerijden met een paar uiterst sympathieke brabanders, zij wilden mij de strijthagen-route wel even laten zien. Voor zover ik mij kan herinneren kon ik ze de eerste 40 minuten goed bijhouden, totdat m"n cardiometer vaag begon te doen. M"n hartslag daalde van 12 naar 4, naar 2, naar 0, naar 199... Dit leek me niet gezond, maar iedere poging m"n hartslag te laten dalen faalde bij ieder stukje dat ik weer omhoog moest fietsen. Aardig van de jongens dat ze nog even in mijn tempo bleven fietsen, maar even later moest ik ze toch echt laten gaan. Dat was wel een aardige ervaring, ook zeer confronterend.
Maar vandaag ging het allemaal anders
) Begonnen in Nieuwenhagen, langs het spoor het bos in, en zo strijthagen gevolgd tot aan de brunssummerheide, daar weer de route gevolgd tot het knooppunt "rode beek", waarbij me meteen opviel dat deze route niet zo vaak gefietst wordt als brunssummerheide. Het pad is niet zo herkenbaar als brunssummerheide of strijthagen, dat komt vooral door de hoeveelheid bladeren die (nog) op het pad ligt. Rode-beek route is niet echt m"n favoriet, gaat voor een groot gedeelte langs hellingen die krom staan van erosie, en als je naar beneden zoeft blijkt er een berg klinkers te liggen omdat men aan de weg werkt
Uiteindelijk voert de rit langs de golfbaan weer terug tot vlakbij het eerder genoemde knooppunt, waarna de brunssummerheide route weer gevolgd kan worden. Deze weer afgefietst tot aan het knooppunt strijthagen, en via deze route weer terug naar nieuwenhagen gefietst. Errug leuk. Vooral het bergje bij snowworld (iemand een naam?) is een van de toppers.
Ik ken de route nu een stuk beter, en moet zeggen dat de bewegwijzering weinig te wensen overlaat. Mijn gezichtsveld bleek steeds de beperkende factor te zijn bij mijn laatste rit.
Dan m"n vraag aan de mensen die deze route vaker fietsen; enige op- of aanmerkingen? Zijn er nog hints of frustraties die mensen willen delen? Ik sta er in ieder geval voor open, want deze rit was voor herhaling vatbaar!
